หลวงปู่ครับเต็นท์ ก เต็นท์ ข ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย
อ่าวก็พวกคุณแบ่งหน้าที่ให้แต่ละกลุ่มรับผิดชอบกันไปแล้วมิใช่หรือ
พวกคุณให้ฉันรับผิดชอบแถวที่ ๗, ๘, ๙, ๑๐, ๑๑, ๑๒ ซึ่งรวมอยู่ในเต็นท์ ค เต็นท์ ง
ฉันก็รับผิดชอบจัดเลี้ยงมาตั้งแต่ตี ๔ ตี ๕ จนถึง ๒ ทุ่ม
อีกทั้งยังต้องรับเลี้ยงพี่น้องชาวบ้านที่เขามายืนรอรับอาหารที่เต็นท์หมายเลข ๙ อีก
รวมแล้ววันหนึ่งฉันต้องเลี้ยงอาหารวันละไม่ต่ำกว่า ๓ หมื่นถึง ๕ หมื่นคน
แล้วนี่คุณจะให้จัดไปช่วยเหมาเลี้ยงอาหารเช้ากับเต็นท์ที่มีผู้รับผิดชอบไปแล้วอีกหรือ (ฉันแกล้งสับหยอกย้อนถามท่านผู้ว่าไปอย่างนั้น ทั้งที่ฉันได้จัดเตรียมอาหารมาเผื่อพร้อมแล้วที่จะเลี้ยง)
ผู้ว่าตอบว่า โถ หลวงปู่ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว คิดซะว่าเมตตา พวกเขามานั่งรอตั้งแต่ตี ๓ จนปานนี้พึ่งได้กินน้ำเต้าหู้ไปคนละแก้วเอง หลวงปู่ช่วยนำอาหารมาเลี้ยงเขาหน่อยเถิดครับ
ฉันถามว่ามีจำนวนเท่าไหร่
ท่านผู้ว่าบอกว่าประมาณพันกว่าคน
ฉันจึงพูดว่าได้เลยรอเดี๋ยว
ที่ต้องนำเรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟังก็เพราะมีบางเต็นท์ที่เขาไม่สามารถจะมาเลี้ยงอาหารตอนเช้ามืดได้
สุดท้ายเต็นท์หมายเลข ๙ ก็ต้องรับบทโปรดสรรพสัตว์โดยไม่เลือกว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบ
นี่ยังไม่นับรวมกับแต่ละเต็นท์ที่มีอยู่รอบสนามหลวงซักประมาณ ๔ กว่าเต็นท์ในเวลานี้
เขาจะจัดเลี้ยงเป็นเวลาเท่านั้น หรือไม่ก็ไม่ทำอาหารเลี้ยงหน้าเต็นท์ของตนเลย
เอาแต่จัดเลี้ยงอยู่เฉพาะที่ตนได้รับมอบหมายเท่านั้น
ประชาชนของพ่อที่เดินหาอาหารกินไม่ได้จึงได้มารวมกันอยู่แต่หน้าเต็นท์หมายเลข ๙ จนบางครั้งทุกคนที่ช่วยงานก็เริ่มจะบ่นว่าทำไมคนพวกนี้จึงกินไม่รู้จักพอกันบ้างนะ
เพราะสังเกตเห็นว่าหลายคนมากินอาหารกันครบ ๓ เวลาเลย
ฉันก็ได้แต่พูดสอนว่า จะกินกันกี่เวลาก็แล้วแต่ แต่พวกเขาก็ทำให้งานของพ่อมีสีสัน หลายหลาย หนาแน่น เป็นการแสดงให้นานาอารยประเทศได้เห็นว่า พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ทรงเป็นที่รักของคนทุกชนชั้น มีคนทุกเพศทุกวัยมาร่วมงานพระบรมศพ
หากพวกเขาไม่ทำตัวน่ารังเกลียดจนเกินไป เราก็ถือเสียว่ากำลังเลี้ยงอาหารลูกของพ่อก็แล้วกัน
พุทธะอิสระ