บทความ
ลงพื้นที่ ทำดีเพื่อพ่อกันอีกที (ตอน ๖)
๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๘
วันนี้ต้องให้โอกาสร่างกายมันได้พักผ่อนบ้าง เพราะพักหลังดูท่ามันจะประท้วงฉันบ่อยขึ้น โดยเฉพาะอาการเจ็บแสบช่องท้อง เดี๋ยวนี้ฉันอะไรที่มีรสเปรี้ยว รสเผ็ด สิ่งที่ตามมาคืออาการปวดแสบปวดร้อนในช่องท้องทั้งคืน แม้แต่นมเปรี้ยวก็ฉันไม่ได้
ยิ่งแก่ตัวขึ้น อวัยวะต่างๆ ในร่างกายก็ยิ่งเสื่อมไปตามสภาพ เป็นโอกาสทองที่จะทำให้เรามองเห็นสัจธรรมคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ว่าสรรพสิ่งล้วนตกอยู่ในหลักไตรลักษณ์ คือ
อนิจจัง คือความ ไม่เที่ยง ไม่คงที่ ไม่ยั่งยืน
ทุกขัง คือการตกอยู่ในปรักแห่งกองทุกข์
อนัตตา ความไม่มีตัวตน มีแต่สภาพว่างเปล่าในที่สุด ที่เราเห็นว่ามีว่าได้ว่าเป็น
เพราะเหตุปัจจัยปรุงแต่ง โดยมี
กรรม การกระทำ
อวิชชา ความไม่รู้
ตัณหา ความทะยานอยาก
อุปาทาน ความยึดถือ
ล้วนเป็นเหตุปัจจัยให้ ธาตุทั้ง ๔ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันและเป็นเหตุปัจจัยให้ ภพ แดนเกิด ชาติ การเกิด ชรา ความคร่ำคร่าเสื่อโทรม พยาธิ โรคภัยไข้เจ็บ มรณะ ความแตกสลายล้มตาย
๖๐ ปีของชีวิตฉัน ได้ใช้ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่มาประชุมเป็นร่างกายนี้อย่างคุ้มค่า เรียกว่ามีกายอันศักดิ์สิทธิ์ แปลว่า กายที่สำเร็จประโยชน์สูงสุด ทั้งจิตใจก็ไม่สะดุ้งหวั่นไหวต่อสิ่งเร้าเครื่องล่อทั้งหลาย เรียกว่าจิตศักดิ์สิทธิ์ มีจิตให้สำเร็จประโยชน์
ทั้งหลายทั้งปวงล้วนได้มาจากธรรมอันศักดิ์สิทธิ์ อันมีโพธิศรัทธาในโพธิธรรม จนเกิดโพธิจิต
ถึงวันนี้ฉันจึงเป็นอยู่ด้วยความภาคภูมิ กล้าที่จะเผชิญต่อความจริงอย่างองอาจ ไม่หวั่นหวาดแม้แต่ความตาย
ที่เขียนบรรยายมาเสียยืดยาว มิใช่จะมาอวดอ้างคุณวิเศษใดๆ เพียงแต่ต้องการให้คุณๆ ทั้งหลายได้เรียนรู้ว่า ผู้ที่มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นเครื่องอาศัย ตั้งมั่นอยู่ในธรรมนั้นด้วยความไม่ประมาท ย่อมเป็นผู้องอาจงดงาม กล้าเผชิญต่อความจริง แม้แต่ความตาย
ที่จริงตั้งใจว่าจะพักร่างกายบ้างในวันนี้ แต่พอพักได้ครู่เดียว มองเห็นแบงค์ ๒๐ ที่วางกองอยู่บนหัวนอน จึงต้องลุกขึ้นมานั่งเขียนคำอวยพรได้ ๑ พันใบ เพื่อเอาไว้แจกในวันปีใหม่ วันตรุษจีน
สรุปแล้ว วันนี้เลยต้องนั่งเขียนแบงค์แทนการลงพื้นที่ทำดีเพื่อพ่อ
พุทธะอิสระ
