บทความ
ขอบคุณ ขอบใจ ที่ท่านทั้งหลายมีน้ำใจมาอวยพรให้
๒ มกราคม ๒๕๕๙
วันเกิดครบรอบ ๖๐ ปี ในปี ๒๕๕๙ นี้ ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ ด้วยเพราะท่านทั้งหลายต่างพากันมาบวชเนกขัมปฏิบัติธรรม ตั้งแต่วันที่ ๓๐ จนถึงวันที่ ๑ ม.ค. พร้อมทั้งเจริญพระพุทธมนต์ข้ามปี และอวยพรในโอกาสวันขึ้นปีใหม่และวันเกิด
ปีนี้มีพี่น้องลูกหลานจากจังหวัดต่างๆ และประธานมูลนิธิธรรมอิสระ ครอบครัวชาวธรรมอิสระ พร้อมบรรดาแกนนำเวทีแจ้งวัฒนะ พากันนำอาหารคาวหวาน น้ำดื่ม ไอศกรีม รวมของขวัญมาถวายฉัน เพื่อนำไปแจกในงานวันเด็ก
ช่วงเช้ายังนำข้าวสารอาหารแห้งมาใส่บาตรฉันและพระภิกษุสามเณรทั้งวัด เพื่อจะนำมาใส่ถุงแจกให้แก่เด็กๆ ทุกคนในงานวันเด็กที่จะถึงนี้
ซึ่งพวกเราชาวธรรมอิสระได้จัดงานวันดอกไม้บาน แห่งอาวาสวัดอ้อน้อยมายาวนานเป็นสิบๆ ปีแล้ว
ฉะนั้น สิ่งของและปัจจัยของพวกท่านที่นำมาถวายฉัน ฉันขอยกให้เป็นสมบัติของวัดและมูลนิธิ เพื่อเป็นทุนในการจัดงานวันเด็กสืบไป ขอท่านทั้งหลายจงอนุโมทนา
วันเกิดปีนี้กว่าจะเสร็จงานก็ปาเข้าไปเกือบทุ่ม
ด้วยเพราะฉันออกจากศาลาตอน ๕ โมงเศษ มาเข้าห้องน้ำ แล้วไปร่วมเจริญมนต์ทำวัตรเย็นกับพระวิปัสสนาจารย์ที่มาจากวัดต่างๆ ที่พวกเขาพากันมาทำมุทิตาสักการะ
หลังจากเจริญมนต์ ได้มีโอกาสสั่งสนทนาอบรมธรรมให้แก่ภิกษุสามเณรทั้งหลาย ให้ได้ตระหนักสำนึกว่า “เป็นพระต้องจน เป็นคนต้องร่ำรวย”
พร้อมกับแสดงความเห็นใจ สงสารต่อนักบวชรุ่นใหม่ๆ ในสมัยปัจจุบันนี้ ที่ขาดพระเถระผู้นำ ผู้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยง เป็นต้นแบบอย่างซื่อตรงตามหลักธรรมวินัย
เพราะธรรมเนียมปฏิบัติของภิกษุในพระพุทธศาสนาต้องได้รับการสืบทอดอย่างถูกต้อง ซื่อตรง ทั้งทางกาย วาจา และใจ จากรุ่นพี่ที่บวชมาก่อน
ภิกษุเก่าผู้เคยได้เรียนรู้ศึกษามาจากครูบาอาจารย์รุ่นเก่า ถึงแม้จะมีหลักธรรมวินัยเป็นแผนที่ชี้ทิศทางอยู่แล้วก็ตามที
แต่ถ้าหากขาดเสียซึ่งผู้มีประสบการณ์อันซื่อตรง มาทำหน้าที่ชี้นำอบรมสั่งสอน ก็จะมีแต่พวกมักมากทะยานอยากมาเป็นต้นแบบ
สิ่งที่นักบวชรุ่นใหม่ได้ก็จะมีแต่ความมักมาก ทะเยอทะยานอยากไม่จบสิ้นดังที่เห็นๆ กันในปัจจุบัน
ฉันจึงแสดงความห่วงใยและเตือนสติให้เลือกสันต้นแบบที่ดีและซื่อตรงต่อหลักธรรมวินัยไว้เป็นพี่เลี้ยง
กว่าจะจบโอวาทกลับมาถึงที่พัก ก็ปาเข้าไปทุ่มเศษๆ
เป็นอันว่า วันเกิดครบ ๖๐ ปี ในปี ๒๕๕๙ นี้ คงยังต้องทำงานหนักเหมือนเดิม
จนบางทีบางครั้งฉันต้องมานั่งคิดว่า บุญคุณของก้อนข้าวหยดน้ำชาวบ้านที่หล่อเลี้ยงชีวิตฉันอยู่นี้ช่างมากมายสุดจะคณานับเสียจริงๆ ไม่รู้ว่าจักตามใช้หนี้กันไปอีกกี่ภพกี่ชาติ
คงต้องทำ ทำ และทำต่อไป จนกว่าจะลุถึงโพธิญาณในอนาคตกาล ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาอีกกี่กัปกี่กัลป์
แต่พวกคุณไม่ต้องห่วงนะ เพราะฉันสมัครใจทำ ภูมิใจทำ มีความสุขที่ได้ทำ และก็จะทำต่อไป จนกว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย
ขอบคุณ ขอบใจ ทุกท่านที่มาอวยพร มาเป็นกำลังใจ และมอบความปรารถนาดีให้แก่ฉัน
ขอสิ่งที่ดีงามเหล่านั้นจงย้อนกลับไปสู่ท่านเป็นร้อยเท่าพันทวีด้วยเทอญ
เจริญธรรม เจริญปัญญา เจริญสุข ตลอดปี ๒๕๕๙ ทุกท่าน
พุทธะอิสระ
