ลูกรัก เจ้าจักสำคัญความนี้เป็นไฉน ? (ตอนที่ ๑๕)
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๘
มหานรกขุมใหญ่สุดทั้ง ๘ ขุม เราท่านทั้งหลายได้ทำความรู้จักกันไปในเบื้องต้นแล้ว
ครานี้ลูกก็ลองมาทำความรู้จักนรกบริวารของสัญชีวมหานรกบริวารขุมที่ ๗ นี้ชื่อว่า ถุสปลาสนรก กันดูบ้าง
ถุสปลาสนรก หมายถึง นรกข้าวลีบหรือนรกแกลบ ภูมิลักษณะ ภูมิทัศน์ของถุสปลาสนรกนี้มีสภาพแห้งแล้ง ทุรกันดาร มีอาณาเขตกว้างใหญ่ขนาดประมาณว่า พญาครุฑผู้มีกำลังกระพือปีกครั้งหนึ่ง ก็บินไปเป็นระยะทาง ๑๐ โยชน์
แต่อาณาบริเวณของนรกขุมนี้ แม้พญาครุฑผู้มีกำลังบินไปข้างหน้าสิ้นเวลาหนึ่งวันนรก ก็ยังไม่สิ้นสุดเขตแดนของนรกข้าวลีบขุมนี้เลย
ภายในภูมิภาคของนรกขุมนี้ก็เต็มไปด้วยหินที่แหลมคม ดุจดังหนามทุเรียน มีทั้งเล็กทั้งใหญ่ แหลมคมดังมีดโกน กระจายไปทั่วทั้งภูมิภาคพื้น สัตว์นรกตนใดไปแตะต้องมันเขา ก็จะถูกบาด ถูกทิ่มแทงจนถึงกระดูก
และแม้จะมีต้นไม้ ต้นหญ้า แต่ทุกชนิดก็มีแต่หนามแหลมคมดุจดังมีดโกนเช่นกัน
เมื่อทิ่มแทงเข้าไปในร่างกายของผู้ที่มาเกิดในนรกขุมนี้ ก็จักทิ่มแทงเข้าไปจนถึงกระดูกทุกครั้ง ทำให้บรรดาสัตว์นรกเหล่านั้นได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส
ในภูมิภาคกลางของนรกข้าวลีบนี้จักมีสระน้ำใหญ่ ใสเย็น อันเป็นที่ปรารถนาของบรรดาสัตว์นรกทั้งหลายเมื่อเข้าใกล้
แต่กว่าหมู่สัตว์นรกเหล่านั้นจักเดินไปถึงสระน้ำนี้ ร่างกายก็เต็มไปด้วยบาดแผลเหวะหวะที่เกิดจากหินแหลมคมและหนามทิ่มแทง
สัตว์บางตนก็มีบาดแผลที่เต็มไปด้วยน้ำเลือดน้ำเหลือง น้ำหนองไหล มีหมู่แมลงวันนรกที่มีปากเป็นท่อใหญ่เท่ากับนิ้วมือของสัตว์นรกตนนั้นๆ มาไต่ตอม ทิ่มดูดเลือด กินน้ำเลือด น้ำเหลือง น้ำหนอง บนบาดแผลของหมู่สัตว์เหล่านั้น
แม้การเดินทางเพื่อมาหาสระน้ำใหญ่ใสเย็นของหมู่สัตว์นรกจักได้รับความทุกข์ยากลำบากอย่างสุดแสนสาหัส แต่บรรดาหมู่สัตว์นรกข้าวลีบเหล่านั้นก็ยังไม่ยอมแพ้ พยายามตะเกียกตะกายยื้อแย่งกันเพื่อจักเข้าไปใกล้สระน้ำใหญ่นั้นด้วยกิริยาเลือดและเหงื่อชุ่มกาย เพียงเพื่อจักให้ได้ดื่มกินน้ำในสระนั้นดับความหิวกระหาย
แต่ด้วยอำนาจแห่งกรรมชั่วหยาบที่ตนได้เคยกระทำไว้ ทำให้น้ำที่ใส่เย็นสะอาดนั้น กลายเป็นข้าวเปลือกลีบ หรือหากจะอธิบายให้ชัดมันก็คือแกลบ ที่เขาสีเอาเมล็ดขาวออกไปแล้ว
ถามว่า เมื่อมันเป็นข้าวลีบ หรือเป็นแกลบ แล้วทำไมสัตว์นรกขุมนี้ถึงได้มองเห็นว่าเป็นน้ำใสไหลเย็นเล่า
อธิบายว่า ก็ด้วยอำนาจแห่งกรรมชั่วหยาบที่เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ได้ทำการปลอมปน หลอกล่อ ใช้เล่ห์ลวงอำพรางในการซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้านานาพรรณ
จากของน้อยก็ทำให้เป็นของมาก
จากของดีก็เอาของเลวไปผสม อย่างเช่น ข้าวหอมก็เอาข้าวขาวธรรมดาไปผสมให้ดูปริมาณมากขึ้น หรือไม่ก็ใช้เล่ห์เพทุบายหลอกขายของปลอมแล้วอวดอ้างสรรพคุณว่าเป็นของจริง หรือไม่ก็โฆษณาขายหรือแลกเปลี่ยนสินค้าของตนเองที่ด้อยคุณภาพ ไปแลกกับของดีมีคุณภาพ
ด้วยพฤติกรรมที่ไม่สุจริตเช่นนี้ ถือว่าเป็นการขัดแย้งกับพระธรรมขององค์พระผู้มีพระภาคเจ้าที่ทรงสอนว่า
ธมฺมํ จเร สุจริตํ น ตํ ทุจฺจริตํ จเร
พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต
เมื่อสัตว์ประพฤติตนไม่สุจริตครั้นแตกกายตายลง จึงต้องมารับโทษทัณฑกรรมชั่วบาปที่ตนหลอกลวง ปลอมปน ใช้เล่ห์เพทุบายแก่ผู้อื่นเอาไว้ ณ นรกข้าวลีบขุมนี้
ถามว่า หลังจากได้เห็นน้ำใส เมื่อดื่มกินเข้าไปกลายเป็นแกลบข้าวลีบ แล้วทำไมสัตว์นรกเหล่านั้นจึงยังจะดื่มกินเข้าไปอีก
อธิบายว่า ด้วยเพราะขณะสัตว์นั้นดื่มกินเข้าทางช่องปากก็ยังเป็นน้ำเย็นธรรมดาอยู่ แต่พอกลืนกินลงท้องเข้าไปแล้ว จึงกลายเป็นแกลบ
ข้าวลีบเหล่านั้นจึงลงไปอัดแน่นอยู่ในช่องท้องจนบีบเบียดกับตับ ไต ใจ ปอด จนแตกตาย แล้วก็มีลมชีวะกรรมพัดมาต้องกายสัตว์นรกเหล่านั้น ให้มาเกิด ณ ชายขอบดินแดนนรกข้าวลีบอีกครั้ง
สัตว์นั้นมีชีวิตอยู่ด้วยความแร้นแค้น อดยาก หิวกระหาย แล้วก็พากันเดินตระเวน แสวงหาแหล่งน้ำและอาหาร จนกระทั่งเดินโซซัดโซเซมาถึงแหล่งน้ำข้าวลีบนี้อีก
ถามว่า ขณะที่สัตว์นั้นดื่มกินน้ำนั้นไม่รู้หรือไงว่า เมื่อน้ำเข้าปากมันไม่ใช่น้ำ แต่เป็นข้าวลีบหรือแกลบ
อธิบายว่า ไม่รู้ เหตุด้วยอำนาจแห่งกรรมชั่วหยาบ ทำให้สัตว์นั้นหลงเชื่อดื่มกิน จวบจนน้ำนั้นตกลงไปอยู่ในท้อง จึงจักกลายเป็นแกลบหรือข้าวลีบ
สัตว์เหล่านั้นมารู้ทีหลัง ก็ดุจดังที่เอาของปลอมไปหลอกลวงผู้อื่น เมื่อมารู้ทีหลัง ผู้ถูกหลอกจึงได้รับทุกขเวทนา
สัตว์นรกข้าวลีบนี้ก็เช่นกัน
ถุสปลาสนรกขุมนี้ไม่มีวันเวลากำหนดโทษ มีแต่พฤติกรรมการทำผิดชั่วหยาบของสัตว์ในแต่ละครั้ง เป็นตัวกำหนดเวลารับโทษทัณฑ์
เช่น หลอกลวงชาวบ้านเขาครั้งหนึ่ง ก็ต้องมาเกิดแล้วรับทุกข์ โทษทัณฑกรรมในนรกข้าวลีบครั้งหนึ่ง
หากทำการหลอกลวงใช้เล่ห์เพทุบายหลายครั้ง ก็ต้องเวียนเกิดเวียนรับโทษ เวียนตายหลายครั้ง จนกว่าจะหมดกรรมชั่วผิดบาป
คาถาที่ป้องกันนรกข้าวลีบนี้ได้ดีชะงัดคือ
ธมฺมํ จเร สุจริตํ น ตํ ทุจฺจริตํ จเร
พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต
สัจจะ และความจริงใจ คือ เครื่องเสริมสร้างบุคลิกภาพ และความสำเร็จ
และหิริ ความละอายชั่ว โอตตัปปะ ความเกรงกลัวบาป
เจริญธรรม
พุทธะอิสระ
——————————————–
อ่านย้อนหลัง : https://www.facebook.com/buddha.isara/posts/pfbid02mwrUNJaWmK92BydeeXzV29oGaBtvPQUMEeQmLfhnJVztrfCQfREWPt1QemY4Tkoml
——————————————–
My dearest children, what do you think of this message? (Part 15)
November 10, 2025
We have already learned about the eight great hells.
Now, let us explore the seventh satellite hell of Maha Sanjiva Hell— Thusaplas Hell.
Thusaplas Hell, also known as the Hell of Broken Rice or the Hell of Rice Husks, is an arid and rugged realm. It is so vast that even a mighty Garuda, capable of flying ten yojanas (an ancient Indian measure of distance, roughly five miles) with a single flap of his wings, could soar all day without reaching its boundary.
The ground of this hell is covered with sharp rocks, both large and small, resembling durian thorns — as sharp as the edge of a razor — scattered across the land. Any being who comes into contact with them is cut and pierced down to the bone.
Although there are trees and grass in this place, every kind is covered with razor-sharp thorns. Whenever these thorns pierce the body of a being born into this hell, they penetrate to the bone, inflicting unbearable pain and torment.
At the center of this Hell of Broken Rice lies a large, clear, and cool pond — a place yearned for by all who dwell there. Yet before they can reach it, their bodies are torn and bloodied by the sharp rocks and thorns.
Some of these beings have wounds filled with blood, lymph, and pus. Swarms of hellish flies, with mouths as large as the sufferers’ fingers, crawl over their bodies, stinging and sucking out the blood, lymph, and pus from their wounds.
Even though the journey to this large, clear, and cool pond is excruciating, the creatures of this Hell of Broken Rice do not give up. Soaked in blood and sweat, they continue struggling forward, desperately longing for a single drop to quench their thirst.
However, due to the power of their own heavy evil karma, the water that once appeared cool and pure transforms into broken rice — or more precisely, chaff from which the white grains have been milled away.
Question: When the water turns into broken rice or chaff, why do the beings in this hell still perceive it as clear, flowing water?
Explanation: This is due to the power of their gross evil karma from their human lives, during which they engaged in deceit and fraud in trade. They adulterated, deceived, and disguised goods — inflating small quantities, and mixing good with bad. For example, they would mix fragrant rice with ordinary rice to increase volume or sell counterfeit goods while boasting of their authenticity. They would advertise or exchange their own inferior products for high-quality ones.
Such dishonest conduct violates the Buddha’s teaching:
Dham-mun cha-ray sujaritum na-tung dujaritum cha-ray.
Do what is right and good; not engage in deceit.
Because of their deceitful acts, after death they are reborn in this Hell of Broken Rice to endure punishment for their evil deeds of deception and adulteration.
Question: After seeing clear water, when they drink it and it turns into broken rice husks, why do they continue drinking?
Explanation: Because while they drink, it still appears as cool water. Only after swallowing does it transform into rice husks. These husks then expand within their bodies, pressing against their livers, kidneys, hearts, and lungs until they burst — causing them to die. Then, a fierce karma wind sweeps across this hell, reviving the beings once more at its edge, forcing them to suffer repeatedly.
These creatures live in endless poverty, hunger, and thirst. They wander in search of food and water, only to stagger once more toward the pond of broken rice.
Question: When they drink, do they not realize that what enters their mouths is not water, but broken rice husks or chaff?
Explanation: They do not realize it. Because of the power of their heavy evil karma, they are deluded and drink until the chaff fills their stomachs. This is the direct result of their deceit during human life. Just as they once deceived others with counterfeit goods, now they themselves are deceived. When the truth is revealed, they suffer as their victims once did. The same principle applies to all beings in this Hell of Broken Rice.
This hell has no fixed duration of punishment. The length of time depends solely on the gravity and frequency of each person’s deceitful actions.
For example, one who deceived another only once would be reborn to suffer once in this Hell of Broken Rice. But one who repeatedly engaged in deception would be reborn and die countless times — until all sin were completely exhausted.
The most powerful verse of protection against rebirth in this Hell of Broken Rice is:
Dham-mun cha-ray sujaritum na-tung dujaritum cha-ray.
Do what is right and good; not engage in deceit.
Truthfulness and sincerity are the foundations of good character and success.
Cultivate Hiri (a sense of shame for wrongdoing) and Ottappa (a fear of evil).
May you all continue to progress in your Dhamma practice.
Buddha Isara
——————————————–
Previous article : https://www.facebook.com/buddha.isara/posts/pfbid02mwrUNJaWmK92BydeeXzV29oGaBtvPQUMEeQmLfhnJVztrfCQfREWPt1QemY4Tkoml
