พ่อจ๋า ลูกขอเดินตามรอยเท้าพ่อจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ตอนที่ ๒

0
295

กว่ารถจะมาถึงจังหวัดตราดก็ใช้เวลาไปเสียเกือบ ๖ ชั่วโมง รู้สึกปวดหลังเป็นกำลัง มีอาการไข้ขึ้นจึงขอเข้าที่พักเพื่อเอนหลังซักครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ออกมาตะโกนเรียกบรรดาคุณโชเซ่อทั้งหลายให้เตรียมรถเดินทางไปดูหน้างาน

พอถึงหน้างานก็มีบรรดาชาวบ้าน รองนายก อบต. ๒ ท่าน รอง กบ. และรอง ปง. ผู้มีอัธยาศัย ที่คอยให้ความดูแลจัดหาน้ำใช้น้ำฉันอาหารการกิน คอยตั้งโต๊ะเก้าอี้และกำกับดูแลเรื่องความสะอาดปลอดภัยของคณะทำงาน

ลงงานครั้งนี้ฉันสั่งให้นำรถสิบล้อของวัดมาขนถ่ายดินที่รถแมคโคขุดลอกเพื่อนำไปถมในที่ลุ่มสาธารณะ ๑๐ ไร่ จะได้เอาไว้ใช้ปลูกป่า ทั้งยังมีชาวบ้านเขาช่วยกันจ้างรถ ๖ ล้อ ๒ คัน รถไถอีก ๑ คัน มาช่วยขนถ่ายดิน เรียกว่าทุกคนที่ใช้น้ำต่างมีส่วนร่วมด้วยช่วยกันอย่างไม่นิ่งดูดาย ไม่เอาแต่ได้ฝ่ายเดียว

ที่จริงในทุกที่ที่เขาขอให้เราไปช่วยขุดลอกแหล่งน้ำ ชาวบ้านทุกคนต่างต้องการน้ำและเข้ามามีส่วนร่วมด้วยทุกครั้ง ตามกำลังและเวลาที่ตนมี ไม่มีที่ใดที่เขาแสดงความรังเกียจหรือไม่เห็นด้วยเลย ไม่ว่าจะเป็นเสื้อสีอะไร ทุกคนล้วนดีใจที่เราไปช่วยพวกเขาให้มีน้ำกินน้ำใช้กันทั้งนั้น

ที่อ.เขาสมิง ต.ประณีต หมู่ ๕ นี้ก็เหมือนกัน ทุกคนต่างพากันแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนนำเอาข้าวปลาอาหารและผลไม้อร่อยๆ ในสวนของตนมาเลี้ยงดูกันอย่างอิ่มหนำสำราญ

และมิใช่เฉพาะแค่ชาวบ้าน ต.ประณีตเท่านั้น แม้แต่ต่างอำเภอพอรู้ว่าพุทธะอิสระมา เขาก็พากันมาเยี่ยมเยียนกราบไหว้ นำเอาน้ำผึ้งน้ำอ้อยมาถวาย ฉันก็รับไว้แล้วส่งคืนพร้อมบอกว่า มันมากแล้ว เอาไปถวายพระที่วัดใกล้บ้านบ้าง

รวมความว่า วันแรงงานปีนี้พวกเรากว่าจะเลิกงานก็ปาเข้าไป ๑๘.๓๐ น. ทั้งรถขุดรถบรรทุกและรถไถ กลับมาถึงที่พักก็ร่วม ๒ ทุ่ม เล่นเอาเปลี้ยไปหมด สรงน้ำ ฉันยา แล้วภาวนาจิตอยู่ ๒ ชั่วโมง พอรู้สึกดีขึ้นแล้วจึงล้มตัวลงนอน

พุทธะอิสระ