หรือคนโลกสวยจะมองไม่เห็นชีวิตจริง (ตอน ๒)

ขยะจากอาหารเหลือทิ้งปัจจุบันมีมากถึงร้อยละ ๓๕

ขยะจากภาชนะบรรจุอาหารมีร้อยละ ๗๕

ขยะที่ทำจากกล่องโฟมที่ย่อยสลายได้ยากมีมากเป็นร้อยตันต่อวัน

ขยะจากขวดน้ำพลาสติกและช้อนพลาสติกต่อวันมีจำนวนมาก

และที่สำคัญ คนที่มากราบพระบรมศพมิได้ตั้งใจมากินอาหาร

คำพูดเหล่านี้ฉันได้ยินได้ฟังมาจากห้องประชุม ณ เต็นท์กองอำนวยการท้องสนามหลวง

คนที่พูดมีสถานะเป็นถึงอธิการบดีของมหาวิทยาลัยของรัฐ

ฉันนั่งฟังแล้วทำให้รู้สึกว่า คุณอาจารย์แกช่างเป็นคนโลกสวยเสียจริงๆ ทำไมแกมองโลกอยู่ด้านเดียว คือด้านกลัวขยะล้นเมือง แต่ไม่กลัวคนเป็นลมตายเพราะความหิวข้าวหิวน้ำ

หากแกได้ออกมาจากห้องแอร์ แล้วลองมายืนเข้าแถวตากแดดซักครึ่งวันโดยไม่ได้กินข้าวกินน้ำ ไม่ได้ขี้ไม่ได้เยี่ยว ร้อนก็ร้อน หิวก็หิว กระหายน้ำก็หาน้ำดื่มไม่ได้ เมื่อยก็เมื่อย

ดูว่าคุณอาจารย์แกจะกล้าพูดว่าคนที่เข้ามากราบพระบรมศพไม่ได้เจตนามากินข้าวกินน้ำไหม

และหากคุณอาจารย์ลองมายืนผัดต้มยำทำแกงอยู่หน้าเตาในเต็นท์ที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นพริก กลิ่นน้ำมัน กลิ่นน้ำปลา จนแสบร้อนตัวและหน้า

ร้อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย จนปวดเมื่อยไปทั้งตัว ตั้งแต่เช้าจรด ๒ ทุ่มเศษโดยไม่หยุดพัก

ทั้งยังต้องจ่ายเงินจัดซื้ออุปกรณ์ประกอบอาหาร รวมไปถึงกล่องใส่อาหารวันละแสนกว่าบาท ซึ่งเงินทั้งหมดก็ต้องควักกระเป๋าจ่ายเอง

คุณอาจารย์แกจะกล้ามาพูดถึงปัญหาขยะ ปัญหากล่องโฟม ปัญหาคนที่เข้ามากราบพระบรมศพโดยไม่มีเจตนามากินอาหารและน้ำดื่มไหม

ฉันฟังคุณอาจารย์ท่านพูดแสดงความห่วงใยในขยะ แต่ไม่แสดงความห่วงใยคนที่มากราบพระบรมศพ ไม่ห่วงใยผู้มีจิตอาสาที่เสียสละทั้งกายใจและกำลังทรัพย์มาประกอบอาหารเลี้ยงในงานพ่อ แล้วก็ทำให้อึดอัด

ฉันจึงขออนุญาตเปิดไมค์แล้วพูดออกมาว่า

จะอะไรกันหนักหนา งานพระศพของพ่อก็มิได้มีกันทั้งปีทั้งชาติเมื่อไหร่ล่ะ

กทม.ก็มีหน้าที่ดูแลเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อยและเก็บขยะอยู่แล้ว

ให้เห็นคุณค่าของประชาชนของพ่อให้มากกว่าขยะบ้าง ขยะบางอย่างก็หาได้ไร้ค่าไปเสียหมด อย่างเช่น ขวดน้ำพลาสติก ช้อนพลาสติก และกล่องกระดาษ ฉันเห็นคนเก็บขยะแย่งกันที่จะเก็บเพราะมันสามารถทำเงินได้

อย่ามาเอาปัญหาขยะมาผลักประชาชนของพ่อออกจากงานพระบรมศพเลย

ไม่ใช่ฉันไม่รู้ถึงพิษภัยของกล่องโฟม เพราะที่เต็นท์หมายเลข9 ก็ไม่ได้ใช้กล่องโฟมมาใส่อาหารแจกมานานแล้ว มีแต่กองงานสิ่งแวดล้อมของกทม.เสียอีก

ทีเวลามาขออาหารจากฉันก็นำกล่องโฟมมาให้ฉันใส่อาหารวันเป็นร้อยๆ กล่อง

นี่ไม่ได้ฟ้องท่านผู้ว่ากทม. แต่มาเล่าสู่กันฟัง

ฉันจึงอยากวิงวอนพวกโลกสวยทั้งหลายว่า ให้ช่วยมองผู้มีจิตอาสาที่เค้านำอาหารข้าวและน้ำมาแจกพี่น้องประชาชนคนของพ่อ เค้าก็ไม่ได้คิดจะมาสร้างมลภาวะและปัญหาให้กทม.และเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้อง

หากเป็นไปได้ ขอให้ผู้มีหน้าที่เกี่ยวข้อง ช่วยมองในมุมดีๆของบรรดาจิตอาสาและทำความเข้าใจพวกเขาบ้าง รวมทั้งถ้าคิดจะมองแต่ปัญหา ท่านทั้งหลายผู้มีสติปัญญาก็ช่วยหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเองบ้าง อย่ามาผลักภาระในการแก้ปัญหาให้กับผู้มีจิตอาสาแต่ฝ่ายเดียว

เช่น กรณีคุณอาจารย์ แกพูดว่า น้ำขวดที่แจกกันสร้างมลภาวะด้วยการสร้างขยะที่ย่อยสลายยาก ถ้าอย่างนั้นคุณอาจาร์ยก็ควรแก้ปัญหาด้วย การนำเครื่องทำน้ำดื่มมาตั้งเป็นจุดๆให้ทั่วพื้นที่สนามหลวง เพราะทุกวันนี้ พุทธะอิสระต้องแจกน้ำดื่มไม่ต่ำกว่าวันละห้าพันโหล

และที่คุณอาจาร์ยแนะนำว่า ทำแก้วพลาสติกแข็งที่พิมพ์ข้อความคำสอนของพ่อแจกแก่ชาวบ้าน ถ้าเค้าใช้แล้วเก็บไปเป็นที่ระลึกก็ถือว่าเป็นมงคล

แต่ถ้าเค้าใช้แล้วนำไปทิ้ง เหมือนดั่งกรณีที่มีการนำหนังสือพิมพ์หรือวารสารมาแจกที่ท้องสนามหลวง บางคนก็ไม่รู้จักคุณค่า เอามาทิ้งๆขว้างๆเหยียบย้ำ ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจ

หากเป็นไปได้ อย่าเอาแต่พูดบ่นถึงปัญหา ควรจะต้องหาวิธีลงไม้ลงมือหาทางแก้ปัญหาด้วยตัวท่านเองได้ด้วย

พุทธะอิสระ