สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

0
134

บทความ

สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

๒๔ มีนาคม ๒๕๕๙

240359-บทความ-สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

เมื่อวานหลังจากที่เดินทางไปยื่นเรื่องต่อ สตง. แล้ว

เจ้าเฉาก๊วยเป็นสารถีนำรถมารับ

หลังจากเสร็จภารกิจในขณะเดินทาง มันก็พยายามอ้อนวอนขอร้องฉันให้แวะหาหมอตรวจดูในช่องท้อง

เพราะมันเห็นฉันปวดแสบทรมานในช่องท้องทรมานมานานแรมปี

หลายคนก็พยายามขอร้องให้ฉันเข้าไปตรวจสุขภาพ ส่องกล้องดูในช่องท้องกันหลายครั้งหลายครา

แต่ด้วยเพราะความเกรงใจที่ต้องไปรบกวนเวลาและเงินทองของพวกเขา ฉันจึงได้ปฏิเสธมาตลอด

ด้วยเพราะเกรงใจไม่อยากรบกวนทำตัวเป็นภาระของพวกเขา และตั้งแต่บวชเข้ามาฉันเองไม่ได้มีทรัพย์สินใดๆ

การเข้าโรงพยาบาลในแต่ละครั้ง ย่อมต้องรบกวนพวกเขาซึ่งไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่ผู้ปวารณา

ตามพระวินัย ภิกษุจะขอได้ต่อผู้ที่เป็นญาติหรือปวารณา คือการอนุญาตให้ภิกษุขอเท่านั้น และต้องขอแต่เฉพาะสมณะบริขาร ขอนอกจากนั้นต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

ฉะนั้นการที่ผู้อื่นต้องมารับภาระจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลฉัน มันทำให้ฉันต้องเป็นทั้งอาบัติและเป็นทั้งหนี้บุญคุณพวกเขา

เช่นกรณีบ่ายวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันต้องไปหาหมอฟัน โดยมีเจ้านนท์ ลูกชายนายจิโรจน์กรรมการมูลนิธิผู้ล่วงลับไปแล้ว นำรถมารับฉันไปหาหมอฟัน ทพ.ประดิษฐ์ อัครเอกจิตต์ ที่คลินิกเด็นทัลสมายล์นครปฐม เพื่ออุดฟันรากฐาน

ทำการอุดฟันเสร็จ คุณหมอนัดว่า หากมีเวลาควรจะกลับมารื้อครอบเก่าที่ชำรุดแล้วทำครอบใหม่ พร้อมกันนั้นคุณหมอทำการเอ็กซเรย์ดูรากฟัน

ฉันแจ้งหมอว่า เอาไว้มีเวลาจะกลับมาให้คุณหมอทำครอบฟันใหม่ พอขึ้นรถกลับวัด ฉันถามเจ้านนท์ว่าจ่ายตังค์ให้หมอแล้วหรือยัง เจ้านนท์แจ้งว่าคุณหมอไม่รับเงิน เขาทำถวาย

ฉันเลยบอกเจ้านนท์ว่า ขอบคุณเขาหรือเปล่า

เจ้านนท์บอกว่าขอบคุณไปแล้วครับ

ฉันจึงบอกว่า เช่นนั้น วันหน้าคงไม่มาให้เขาทำครอบฟันแล้ว

วันพุธและพฤหัสบดีนี้ก็เช่นกัน

ฉันเดินทางมาถึงโรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ตอนตี ๕ ครึ่ง

เจ้านนท์และชูใจเลขามูลนิธิมารอรับ

ระหว่างรอเวลาที่หมอนัด ๖ โมงเช้า ฉันจึงขอเข้าห้องน้ำ

ตั้งใจว่าจะเข้าไปเยี่ยว มีดาบแจ้และเจ้าวารินเดินตามไปส่ง

ฉันเข้าห้องน้ำ ทำความสะอาดโถส้วมแล้วลงนั่งเพื่อเยี่ยว แต่ดันขี้ตามมาด้วย

เลยคิดว่าไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จึงทำการขับถ่ายของเสียภายในกาย ทั้งน้ำ ทั้งเนื้อ จนเสร็จ ใช้เวลานานพอสมควร

ได้ยินเจ้าวารินคุยกับดาบแจ้เสียงดัง

ในใจคิดเกรงใจพวกมันสองคนที่ต้องมายืนรอนาน

พอออกจากห้องน้ำ จึงพูดกับเจ้าสองคนว่า

แหม มันมาทั้งพี่ทั้งน้อง เลยนานไปหน่อย

เจ้าวารินกับเจ้าแจ้หัวเราะลั่น

ทำให้ฉันพลอยหัวเราะกับมันไปด้วยยามเช้ามืด

พูดถึงดาบแจ้

เมื่อวานหลังจากกลับจาก สตง. คุณหมอนัดตรวจเบื้องต้นตอน ๕ โมงเย็น ซึ่งนั่นก็หมายถึงฉันต้องรอตั้งแต่บ่าย ๒ โมงถึง ๕ โมงเศษ

ระหว่างรอ อากาศในโรงพยาบาลเย็นมาก ทำให้ต้องเข้าห้องน้ำบ่อย

ระหว่างเข้าห้องน้ำ ดาบแจ้ เจ้าวาริน หมวดเมาส์ ตามไปที่ห้องน้ำ

ฉันได้ยินเสียงเจ้าแจ้ถามว่า น้ำมันเปิดยังไงวะ

ได้ยินเสียงคนพูดว่า ให้นำมือไปใกล้ๆ แล้วน้ำจะไหลออกมาเอง

ฉันได้ยินแล้วอดขำไม่ได้ พอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วจึงพูดว่า กูละเบื่อกับพวกบ้านนอกพวกนี้เหลือเกิน

ไอ้แจ้ วันหลังเวลาเข้ากรุงเทพฯ ขอให้หาถุงพลาสติกหรือไม่ก็แพมเพิสใส่มาด้วยนะ

วันที่ไปไทยรัฐทีวีก็ครั้งหนึ่งแล้ว ไปทำก๊อกน้ำห้องน้ำเขาแตกจนน้ำไหลท่วมห้องน้ำของไทยรัฐมาทีแล้ว

มาวันนี้จะมาทำก๊อกห้องน้ำโรงพยาบาลปิยมหาการุณย์เขาเสียอีกแล้วหรือมึง

พอได้เวลา ๖ โมงเช้า เจ้าหน้าที่บุรุษพยาบาลมานิมนต์ฉันเข้าห้องตรวจพร้อมให้น้ำเกลือ

ครู่ต่อมาคุณหมอ (ผศ.พญ. อรวรรณ พงศ์รวีวรรณ) มาแจ้งว่าจะมีการฉีดยาสลบเข้าเส้นเพื่อทำการส่องกล้องเข้าไปในช่องท้อง ซึ่งจะมีอาจารย์หมอ (รศ.นพ. สมชาย ลีลากุศลวงศ์) ผู้เชี่ยวชาญระบบทางเดินอาหาร

หลังจากมีการอธิบายถึงขั้นตอนในการตรวจแล้ว หมอจึงให้ฉันเซ็นชื่ออนุมัติให้เขาฉีดยาสลบ

หนึ่งนาทีต่อมา ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย มาตื่นเอาตอน ๗ โมงเศษ

เห็นเจ้านนท์ เจ้าเฉาก๊วย เจ้าออยพี่ชายเจ้าเฉาก๊วย และเจ้าวารินนั่งเฝ้าอยู่ปลายเตียง

ฉันจึงถามว่าผลการตรวจได้ความว่าอย่างไร

เจ้าเฉาก๊วยบอกว่า หลอดอาหารและลำไส้หลวงปู่สะอาดมาก

ฉันจึงถามว่ามีแผลไหม ขอดูหน่อย

พอเอาฟิล์มมาดูจึงได้รู้ว่าไม่มีอะไร

หมอได้สั่งยาลดกรดให้แล้ว

แต่ขอให้ฉันอาหารอ่อนๆ ซักพัก พร้อมนัดวันพุธให้มาฟังผลตรวจใหม่

ฉันจึงบอกว่า ถ้างั้นก็กลับวัดเถิด เมี่อไม่มีอะไรแล้ว

เจ้าเฉาก๊วยบอกว่า ฉันโจ๊กก่อนครับ พี่ชูใจเตรียมโจ๊กมาให้แล้ว

ฉันบอกว่า ไม่ล่ะ กลับไปฉันที่วัดแล้วกัน

หลังจากนั้นบุรุษพยาบาลจึงนำรถเข็นมารับเพื่อเข็นไปส่งที่รถ ฉันได้ยินเจ้านนท์แจ้งว่าหมอทั้งสองไม่คิดค่าตรวจรักษา

เสียเฉพาะแค่ค่ายาและอุปกรณ์การตรวจเท่านั้น

ฉันบอกฝากขอบคุณคุณหมอด้วย

รถแล่นมาได้ซักพัก เจ้าวารินแจ้งว่าดาบสุรางค์ เจ้ากุด และทหารอีกสองคนหลงทางอยู่

ฉันจึงบ่นขึ้นว่า เวรกร๊รม เวรกรรม ใครส่งไอ้พวกเผ่านี้มาดูแลความปลอดภัยให้กูวะ

แต่ถึงยังไงต้องขอบคุณทุกคนๆ คุณหมอและเจ้าหน้าที่ทั้งหลายด้วย ที่ห่วงใยและช่วยเหลืออนุเคราะห์ต่อฉันมากมายขนาดนี้

รวมทั้ง ผศ.นพ.วิศิษฎ์ วามวาณิชย์ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลศิริราช ที่ช่วยเป็นธุระแนะนำหมอเฉพาะทางและยังช่วยนัดหมายให้อีกด้วย

ขอบคุณ ขอบคุณมากๆ ในความห่วงใยของทุกคน

ต่อไปนี้จะพยายามทำตัวให้แข็งแรงเพื่อตอบแทนคุณแผ่นดินและพระธรรมวินัย จนกว่าชีวิตจะหาไม่

พุทธะอิสระ