ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะต้องพึ่งคนอื่น
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๙
วันเสาร์ที่ ๑๘ มิ.ย. ๕๙ เวลา ๙.๓๐ น. เจ้านนท์ ลูกชายนายจิโรจน์ อดีตกรรมการมูลนิธิธรรมอิสระ เข้ามากราบนิมนต์ฉันลงศาลาในงานทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับพ่อของเขา และนายอวยชัย สิงหสาคเรศ
ขณะที่ฉันนอนเอาเท้าพาดเตียงผ้าใบ ยกเท้าให้สูงเพื่อให้เลือดไหลลงไปเลี้ยงสมอง
ด้วยเพราะในช่วงเวลาที่ผ่านมารู้สึกปวดฟัน รากฟันมีอาการติดเชื้อจนลามเข้าไปในระบบประสาท จึงมีอาการปวดกระบอกตา ปวดหัวอย่างรุนแรง เหมือนกับเส้นเลือดจะแตก ปวดกระตุกเหมือนดังไฟช็อต
จึงฉันยาสมุนไพรแก้อักเสบและปลายประสาทอักเสบ
พอพิจารณาดูสาเหตุน่าจะมีการติดเชื้อที่รากฟัน
เมื่อลงศาลาในงานทำบุญของอดีตกรรมการวัดและมูลนิธิแล้ว จึงสั่งให้เจ้านนท์นัดหมอฟัน จะเดินทางไปให้ช่วยรื้อที่ครอบฟันออกมาตรวจดูว่ามีอาการอย่างไรบ้าง
ทั้งที่ในใจรู้สึกเกรงใจคุณหมอมาก เพราะไปรักษาทีไรเขาก็ไม่ยอมเก็บเงิน แม้เจ้านนท์และครอบครัวมันจะพยายามจ่ายให้ คุณหมอก็ไม่รับ
ซึ่งก่อนหน้านี้ท่านผู้พิพากษาได้มาปวารณาที่จะจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลให้กับฉัน โดยนำเงินไปถวายไว้แก่กองทุนพระอาพาธที่ฉันตั้งขึ้นเพื่อใช้รักษาพระเณรและคนที่อาศัยภายในวัดเวลาเจ็บป่วย
แต่ฉันไม่เคยเบิกเงินกองทุนนี้ออกมาใช้ส่วนตัวเลย เพราะไม่อยากเป็นหนี้สงฆ์ แม้แต่ชาวบ้านก็ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณเขา
เพราะชั่วชีวิตฉันคิดอยู่เสมอว่าอยู่ให้พึ่งตนเองได้ และต้องเป็นที่พึ่งให้ผู้อื่นได้ ไม่ใช่จ้องแต่จะพึ่งคนอื่น
เมื่อเดินทางมาถึงคลินิกทำฟันของคุณหมอประดิษฐ์ อัครเอกจิตต์
คุณหมอและผู้ช่วยยืนรออยู่แล้ว ก่อนที่คุณหมอจะทำการรื้อครอบฟันออกได้ฉีดยาชาแล้วทำการรักษา ใช้เวลาไปเกือบ ๒ ชั่วโมง
พอรักษาเสร็จฉันบอกกับหมอว่า วันนี้คุณหมอต้องรับเงินค่ารักษานะ เพราะเจ้านนท์ลูกศิษย์ฉันเขาเตรียมเอาไว้จ่ายแล้ว หมออธิบายว่าวันนี้ผมจะขอรับเงินค่ารักษาเอาไว้ก็แล้วกันนะครับ เพื่อความสบายใจของหลวงปู่ แต่จะขอนำเงินนี้ไปจัดซื้อเตียงผู้ป่วยอนาถาบริจาคให้สถานพยาบาลต่างๆ
ฉันจึงบอกกับหมอว่า ถ้าฉันมีเงินฉันจะนำมาช่วยบริจาคด้วย แต่วันนี้ขอให้หมอรับเงินจากเจ้านนท์ ลูกศิษย์ของฉันเอาไว้ก่อน
พอกลับมาถึงวัดก็ออกเดินไปปลูกต้นไม้ แต่ปลูกไม่ไหวเพราะมันกระเทือนรากฟันแล้วปวดหัวจี๊ดๆ เลยสั่งให้ดาบสุรางค์กับเจ้าแจ้ช่วยกันปลูก ส่วนฉันได้แต่ยืนดู
ไม่คิดว่าชีวิตตนเองจะต้องมาพึ่งคนโน้นคนนี้ เห็นแล้วรู้สึกไม่สบายใจ
พุทธะอิสระ
