บทความ
ความเหมือนที่แตกต่าง
๑ มีนาคม ๒๕๕๙
เหมือนกันตรงที่เซ็นชื่อ ต่างกันตรงสิ่งที่ได้
เมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา
ขณะที่พุทธะอิสระกลับจากปลูกต้นไม้ ที่ถ้ำไก่หล่น อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
พอมาถึงวัด มีตราตั้งตำแหน่งเจ้าคณะตำบลห้วยขวางมาตั้งรออยู่ที่วัด
โดยมีพระครูถาวรศีลวัตร เจ้าคณะตำบลบางเลนในปัจจุบันเป็นผู้นำเอกสารมาให้ฉันเซ็น พร้อมบอกว่าเป็นหนังสือรับทราบคำสั่งแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะตำบล
ด้วยความไว้วางใจ และเห็นในความวิริยะ อุตสาหะ ของหลวงพ่อพระธรรมเสนานี ที่กรุณาพยายามยัดเยียดตำแหน่งให้แก่ฉัน
อีกทั้งท่านพระครู ซึ่งเป็นผู้รวบรวมข้อมูลและเอกสารหนังสือประวัติของฉัน ซึ่งก็ได้ทราบว่าเอาข้อมูลมาจากพระที่อยู่ในวัดฉันในขณะที่ฉันไปอยู่ที่ถ้ำไก่หล่น
ฉันยังจำได้ว่า ท่านพระครูถาวร นำเอกสารมาให้ฉันเซ็นที่หอพระกรรมฐานเวลา ๒ ทุ่มเศษ มีเอกสารมาให้เซ็นหลายฉบับ
ท่านพระครูถาวรแจ้งว่า เอกสารเหล่านี้ พระในวัดได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว หลวงปู่เซ็นตรงช่องที่ขีดเอาไว้เท่านั้น
ด้วยความคิดที่ไม่อยากเสียมารยาทต่อเพื่อนสหธรรมมิกผู้มีความตั้งใจ จริงใจ กระวีกระวาดปรารถนาดีต่อฉันของพระครู
เขาให้เซ็นอะไรก็เซ็น ทั้งที่ไม่ได้อยากจะเป็นเจ้าอาวาส หรือตำแหน่งใดๆ ทั้งนั้น
แม้ในขณะก่อนหน้านี้ ยังเคยหนีไปอยู่ป่าครั้งละ ๑-๒ เดือน อยู่เป็นประจำเพื่อหวังว่าหลวงพ่อจังหวัด จะได้ปลดออกจากเจ้าอาวาส แต่กลับได้รับคำบอกเล่าจากปากหลวงพ่อจังหวัดว่า
ท่านไปอยู่ป่าบ้างก็ได้ หากอึดอัดไม่อิสระ แต่อย่าไปขาดเลย ต้องกลับมาดูแลบริหารวัด และจัดการกับงานที่รับผิดชอบด้วย
ในขณะเดียวกัน แม้สมเด็จพระสังฆราชทรงทราบว่าฉันชอบไปอยู่ป่า พระองค์เสด็จมาหาฉันที่วัด ไม่พบ เพราะฉันไปอยู่ถ้ำไก่หล่นที่หัวหิน
ครั้งที่สองพระองค์เสด็จมาหา พอได้เห็นฉัน จึงทรงตรัสทักว่า
วันนี้อยู่วัดหรือ แล้วทรงนำพระลิขิตมาอ่านให้ฉันและญาติโยม พร้อมหลวงพ่อจังหวัดได้ฟัง มีข้อความตอนหนึ่งว่า
“ขอให้อยู่วัดช่วยงานพระศาสนา หากต้องการไปอยู่ป่า ก็ปลูกต้นไม้ในวัดเยอะๆ ทำวัดให้เป็นป่า”
หลังจากเซ็นหนังสือส่งให้ท่านพระครูแล้ว ก็มิได้สนใจอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตำแหน่งเจ้าอาวาส เจ้าคณะตำบล มันแตกต่างกันอย่างไร เพราะไม่อยู่ในหัวสมอง
จนหลวงพ่อจังหวัดเรียกไปพบ พร้อมอบรมว่า ท่านเป็นเจ้าคณะตำบลแล้ว งานที่ต้องทำ มันจะต้องเพิ่มมากขึ้น
ท่านต้องตรวจตราดูแลวัดในปกครอง ให้อยู่ในความสงบเรียบร้อยดีงาม ให้ถูกต้องตามหลักพระธรรมวินัย
ฉันจึงถามรายละเอียดของงาน เมื่อได้ทราบแล้ว จึงกราบเรียนหลวงพ่อจังหวัดว่า
ผมขอคืนตำแหน่งได้ไหมครับ งานปกครองที่วุ่นวาย ยุ่งยากเช่นนี้ไม่ใช่วิสัยที่ผมชอบเลย
หลวงพ่อจังหวัดเห็นฉันงอแงจะคืนตำแหน่ง จึงพูดตัดบทว่า ตำแหน่งเจ้าคณะตำบลเป็นตำแหน่งที่เหมาะสำหรับท่านแล้ว
เมื่อเจ้าคณะจังหวัดท่านเห็นว่าเราเหมาะ ฉันก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง จึงจำเป็นต้องจำยอม
ต่อมาเมื่อสมเด็จพระสังฆราชทรงมีพระบัญชาให้ฉันช่วยงานคณะสงฆ์
โดยมีพระบัญชาให้ฉันก่อตั้งศูนย์วิปัสสนาในหลักสูตรมหาสติปัฏฐาน ๔ เกิดขึ้นครั้งแรกในคณะสงฆ์จังหวัดนครปฐม และขยายไปสู่คณะสงฆ์ภาค ๑๔
เมื่อมีงานมากขึ้น ความรับผิดชอบมากขึ้น บทบาทในงานคณะสงฆ์ย่อมมากขึ้น
ก็มีบรรดาพวกนักบวชที่ใจแคบ เริ่มเขม่น พวกเขามองว่าฉันทำงานให้คณะสงฆ์มากขนาดนี้ อีกทั้งเป็นที่โปรดปรานของสมเด็จพระสังฆราช สมเด็จวัดชนะ เจ้าคณะใหญ่หนกลาง ทั้งยังเป็นที่ไว้วางใจของเจ้าคณะจังหวัด
เลยมีการหาวิธีเตะสกัดขาจากพวกขี้อิจฉาบางรูป นำโดยรองเจ้าคณะจังหวัดและลิ่วล้อ ซึ่งมีทั้งมหาเปรียญทั้งภิกษุและฆราวาส
ต่างช่วยกันโพนทะนากล่าวหาว่าฉันโกงอายุพรรษาเพื่อหวังจะได้เป็นใหญ่ อยากเป็นเจ้าคุณ ต้องการเป็นอุปัชฌาย์ และมีคำสั่งสอนที่ผิดเพี้ยน ฉันจึงให้มูลนิธิทำการฟ้อง
จนศาลตัดสินให้รองเจ้าคณะจังหวัดและพวกแพ้คดีต้องขอขมา
พร้อมทั้งมีการลงหนังสือพิมพ์ขอขมากันอยู่กี่วันฉันไม่สนใจจำ เพราะทุกอย่างมูลนิธิเป็นผู้จัดการทั้งสิ้น
กรณีเซ็นชื่อของฉันนี้ ดูจะไม่เหมือนกับสมเด็จช่วง
ด้วยเพราะหลังจากคดีจบสิ้นแล้วมีการประชุมพระสังฆาธิการทั้งจังหวัด
ฉันเข้าร่วมประชุมด้วย รวมทั้งรองจังหวัด (ซึ่งเวลานี้เป็นเจ้าคณะจังหวัดนครปฐมอยู่)
ฉันได้เข้าไปกราบเท้าหลวงพ่อจังหวัดแล้วขอขมา ที่ไม่สามารถจะอยู่สนองงานให้แก่คณะสงฆ์ในตำแหน่งเจ้าคณะตำบลนี้ต่อไปได้
เกล้ากระผมขอลาออกทั้งตำแหน่งเจ้าอาวาสและเจ้าคณะตำบลรวมทั้งตำแหน่งเลขาศูนย์วิปัสสนาจารย์ของคณะสงฆ์ภาค ๑๔ นับแต่วันนี้
เสร็จแล้วฉันก็กราบลาคณะสงฆ์ตั้งแต่นั้นมา
สมเด็จพระสังฆราชและสมเด็จวัดชนะทรงทราบ จึงมีบัญชาให้เข้าเฝ้า แล้วตำหนิว่า เรื่องแค่นี้ทำไมถึงต้องลาออก
ฉันจึงกราบทูลพระองค์ไปว่า ไม่ใช่แค่ลาออกเท่านั้น
หม่อมฉันจะขอลาสึกเพื่อให้ออกจากวิสัยพระเถระ เหลือแค่วิสัยพระนวกะผู้บวชใหม่ จักได้ไม่ต้องเป็นที่หวาดระแวงของพวกภิกษุสงฆ์ทั้งหลายสืบไป
เจ้าประคุณสมเด็จเจ้าคณะหนกลางแห่งวัดชนะท่านยังตำหนิฉันว่า ท่านจะไปปิ้งปลาประชดแมวทำไม
ฉันได้กราบเรียนท่านว่า ขอโอกาสให้เกล้าได้เดินทางตามวิถีที่เกล้ากำหนดเถิดพระเดชพระคุณ แม้ต่อสมเด็จพระสังฆราช ฉันก็ได้ยืนยันว่า หม่อมฉันมีจิตใจนิสัยที่รักอิสระ ไม่ชอบให้มีอะไรมาผูกมัด การได้ทำงานให้แก่พระศาสนา ไม่จำเป็นต้องมีตำแหน่งหรืออายุพรรษา ก็สามารถทำได้
สมเด็จพระสังฆราชทรงทอดพระเนตรและสบตาฉันด้วยความเมตตา แล้วทรงแย้มพระโอษฐ์พร้อมทรงตรัสว่า นี่คงเป็นวิถีที่ท่านเลือกดีแล้ว เราขออนุโมทนาในสิ่งที่ท่านทำ แล้วทรงประทานผ้าไตรจีวรมาให้ฉันหนึ่งชุดสำหรับใช้ในการบวชใหม่
ในความเหมือนที่แตกต่าง ฉันเซ็นชื่อเพราะเกรงใจ อย่างกรณีสมเด็จช่วงเซ็นชื่อเป็นเจ้าของรถหรูเพราะอยากได้ จึงกลายเป็นการเซ็นที่ผิดกฎหมายเพราะเข้าข่ายครอบครอง จนกลายเป็นชนวนของความขัดแย้งและนำมาซึ่งอาจจะชวดโอกาสได้เป็นสังฆราชเสียด้วยซ้ำ
แม้แต่คดีรถหรูของวัดไผ่ล้อม ก็มีลักษณะคดีไม่แตกต่างจากคดีวัดปากน้ำมากนัก
เรื่องนี้คดีอยู่อยู่ในชั้นพนักงานสอบสวน จึงไม่ควรนำเอารายละเอียดในเชิงลึกออกมาเปิดเผย
แต่ที่แน่ๆ การเซ็นชื่อเป็นเจ้าของรถผิดกฎหมาย ก็มีสถานะไม่ต่างอะไรกับรับของโจร
ซึ่งฝ่ายลิ่วล้อธรรมกายและลิ่วล้อวัดปากน้ำ จึงตอบโต้ฉันด้วยข้อมูลที่ว่าฉันโกงอายุพรรษาเพราะต้องการเป็นใหญ่
ทั้งที่เรื่องนี้มันได้จบไปนานแล้ว แต่ถ้าไม่อยากให้จบและต้องการขึ้นศาลกันอีกรอบ เช่นนั้น ฉันก็จำเป็นต้องจัดให้กันทั่วหน้า เพราะลูกศิษย์ได้เก็บข้อมูลเอาไว้หมดแล้ว
และขอฝากบอกพี่น้องลูกหลานราชสีห์ทั้งหลายให้ช่วยกันรวบรวมข้อมูลการใส่ร้ายกล่าวเท็จจากพวกสมองฝ่อทั้งหลายเอาไว้มากๆ
จะได้จัดให้ซักดอกสองดอกทั่วๆ กัน
สังคมที่เน่าเหม็นฟอนเฟะ ถ้าในแผ่นดินนี้ไม่มีคนละอายชั่วกลัวบาปอยู่อาศัย
แล้วแผ่นดินจะยังน่าอยู่อีกกระนั้นหรือ
พุทธะอิสระ