ลงพื้นที่ ทำดีเพื่อพ่อกันอีกที ตอนที่ ๑๗

หูพลันได้ยินเสียงไก่ป่าขันดังสนั่นเขา หายใจเข้า ลืมตา กลอกตาทางขวา ๓ รอบ ซ้าย ๓ รอบ แล้วหายใจออก หายใจเข้า กว้าง ลึก เต็ม รู้ แล้วตามดูลมว่าไปสุดที่ไหน

หายใจออก เบาๆ ยาวๆ หมดจด และกลืนน้ำลายหนึ่งครั้ง จึงหายใจเข้า กว้าง ลึก เต็ม รู้ ตามดูลม

หายใจออก เบา ยาว หมดจรด กลืนน้ำลายแล้วหายใจเข้า

ร่างกายรู้สึกอบอุ่นขึ้นพอจะสู้กับความหนาวเย็นของอากาศได้ จึงลุกขึ้นมาจากผ้าห่ม

นั่งหันหน้าเหลียวมองในทิศทั้ง ๔ พร้อมลมหายใจ

ทำอยู่เช่นนี้จนถึงตี ๓ ครึ่ง ลุกขึ้นมาฉันน้ำอุ่น ๑ แก้ว ตามดูน้ำที่ไหลลงลำคอ หลอดอาหาร ลำไส้ กระเพาะ ตามรู้ให้ชัด

ท้องไส้ลั่นโคลกคลาก ลุกเข้าห้องน้ำ ถ่าย แล้วแปรงฟันล้างหน้า

เปิดน้ำ น้ำเย็นเฉียบเล่นเอามือเท้าหน้าชา

ออกจากห้องน้ำมารีบหาอังสะไหมพรมมาสวมหลายๆ ตัว

แล้วมานั่งเขียนหนังสือให้พวกคุณๆ อ่าน

๖ โมงเช้า ลุกจากโต๊ะหนังสือ เดินจงกรม ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสายภายในที่พัก

๖ โมงครึ่ง เดินออกมาสูดอากาศนอกที่พัก มีหมอกลง อากาศเย็นจัด

ต้องเดินกลับเข้าไปเอาผ้าห่มน้อยมาห่มทับจีวรอีกชั้น

เดินดูโน่นนี่นั่นจนถึง ๗ โมงเช้า เจ้าเฟิร์สมาแจ้งว่าอาหารพร้อมแล้ว ฉันเสร็จต้องรีบออกเดินทางไป อ.แม่แตง นัดผู้พันอัครวัฒน์ เอาไว้ตอน ๘ โมงเช้า

รีบฉันข้าวต้มเย็น กับผัดผัก ขาหมูค้างคืน และจับฉ่าย

เสร็จแล้วรีบเข้าห้องน้ำ ออกมาขึ้นรถไป อ.แม่แตง

๘.๔๐ ถึงบ้านเสธอัครวัฒน์ และนายก อบต.สันป่ายาง ท่านออกมายืนคอยรับหน้าบ้าน พาไปเข้าห้องน้ำ

เรียบร้อยแล้วทุกคนขึ้นรถเดินทางไป ต.สันป่ายาง หมู่บ้านสันป่ายาง หมู่ ๒

๙ โมงครึ่งมาถึงพื้นที่ขุดลอก ซึ่งเป็นสระน้ำที่ขุดด้วยงบของกรมพัฒนาที่ดินเมื่อปี ๔๒ และถ่ายโอนให้ อบต.สันป่ายางเมื่อปี ๕๒ สระมีความกว้างยาวกินเนื้อที่ทั้งหมด ๑๑ ไร่ ลึก ๔ เมตร เป็นสระกักเก็บน้ำฝนและน้ำหลากจากเขา ชาวบ้าน ๔๒๐ ครอบครัวใช้น้ำในสระนี้เพื่อทำการเกษตรและใช้สอย

นายกคมพัฒน์ สอนคำ นายก อบต. เล่าให้ฟังว่า

ตั้งแต่ขุดสระมา น้ำไม่เคยแห้ง เพิ่งจะมีปีนี้แหละที่น้ำแห้งขอดดังที่เห็น

ฉันถามว่าตั้งแต่ขุดสระมาเคยขุดลอกกันบ้างหรือเปล่า

ท่านนายกและผู้ใหญ่บ้านแจ้งว่า ไม่เคยครับ

ฉันจึงสอบถามต่อว่าแล้วเอาน้ำจากไหนมาใส่สระ ชาวบ้านบอกว่าน้ำฝนและน้ำที่หลากไหลมาจากลำธารธรรมชาติ

แต่วันนี้ทั้งลำธารและสระน้ำ ไม่มีน้ำสักหยด

ฉันจึงให้พาไปดูลำธาร ได้เห็นว่าลำธารนอกจากตื้นเขิน ยังมีวัชพืชปกคลุมเต็มไปหมด เวลาน้ำไหลมาแทนที่จะไหลลงสู่สระ กลับไหลบ่ากระจายไปทั่ว ไม่สามารถไหลเข้าสระได้

ฉันจึงเสนอว่า หากจะขุดลอกลำธารให้ลึกขึ้นอีก แต่ท่อส่งน้ำคือลำธารสายนี้มันตื้นเขิน ทำหน้าที่ส่งน้ำได้ไม่ดี หากจะทำให้สระนี้มีน้ำมากขึ้นจะต้องขุดลอกลำธารที่เปรียบดังท่อส่งน้ำนี้ด้วย น้ำจึงจะไหลเข้ามาเต็มสระ

ฉันถามต่อว่าลำธารนี้ยาวเท่าใด นายก อบต. แจ้งว่า ๕๐๐ กว่าเมตร

ฉันซักต่อว่าอยู่ในความดูแลของใคร

เขาบอกว่าอยู่ในความดูแลของ อบต.

ถามต่อว่าแล้วสระนี้อยู่ในความดูแลของใคร

ท่านนายกแจ้งว่ากรมพัฒนาที่ดินได้ถ่ายโอนให้ อบต. สันป่ายางดูแลตั้งแต่ปี ๕๒ แล้วครับ

ฉันจึงบอกแก่ท่านนายก อบต. ว่า ก่อนที่ฉันจะตกลงมาขุดให้ คุณต้องส่งหนังสือโอนการดูแลของกรมส่งเสริมมาให้ฉันดูเพื่อยืนยันความถูกต้อง ไม่เช่นนั้นฉันคงขุดลอกให้คุณไม่ได้

และต้องให้ชาวบ้านรับรู้มีส่วนร่วมออกเสียงประชามติเห็นด้วยกับการขุดลอกครั้งนี้ทุกคน

ฉันไม่อยากมาเป็นต้นเหตุให้ชาวบ้านทะเลาะกัน

หลังจากพูดคุย ดูพื้นที่เสร็จ จึงรีบขึ้นรถ เดินทางไปยัง ตำบลอินทขิล บ้านปง หมู่ ๗ ไปดูพื้นที่ลำคลองส่งน้ำ ที่ชาวบ้านขอให้ไปช่วยขุดลอก

โดยมีผู้พันอัครวัฒน์ นายกอบต. ผู้ใหญ่บ้าน เจ้าหน้าที่ทหาร ตำรวจ ในพื้นที่นำทาง

๑๐.๔๐ มาถึงลำคลองรองแกน มีเจ้าหน้าที่ชลประทาน เจ้าหน้าที่ธนาคาร ธกส. และผู้ใหญ่บ้าน ชาวบ้าน คอยต้อนรับ

เห็นภาพน้ำไหลจึงคิดในใจว่า นี่เขาจะให้เรามาขุดลอกอะไร เพราะน้ำไหลเต็มลำคลอง

หลังจากได้พูดคุย จึงรู้ว่าธนาคาร ธกส. ต้องการมาช่วยชาวบ้าน ทำประตูระบายน้ำ เพื่อกักเก็บน้ำ เอาไว้ใช้ในหน้าแล้ง และเปิดระบายน้ำในฤดูน้ำหลาก

เขาต้องการให้เรา ไปช่วยขุดดินปิดกั้น เบนทางน้ำ เพื่อให้ช่างทำงานเทคอนกรีตได้สะดวก

ฉันจึงถามเจ้าหน้าที่ ธกส. ว่า ทำไมธนาคารมีเงินเยอะแยะ ไม่จ้างรถมาขุดถม ทำไมต้องมาใช้ฉัน

ได้รับแจ้งจากเจ้าหน้าที่ว่า มีงบจำกัด แค่ทำประตูน้ำก็หมดแล้ว

ฉันจึงแจ้งแก่เจ้าหน้าที่ชลประทาน ให้ประชุมชาวบ้าน ชี้แจงอุปสรรคให้เขาเข้าใจว่า มันไม่ง่ายเลยที่จะถมดินปิดกั้นทางน้ำที่กำลังไหลเชี่ยวแรงอย่างนี้ โดยที่พวกเขายังต้องใช้น้ำอยู่ หากชาวบ้านยินยอมหยุดใช้น้ำ ได้สักเดือนหนึ่ง เพื่อให้ช่างทำงานเทคอนกรีต ได้แล้วเสร็จ เช่นนี้ฉันก็สามารถช่วยขุดดินกันทางน้ำให้ได้

ซึ่งเจ้าหน้าที่ชลประทาน และผู้ใหญ่บ้าน รับปากว่า จะไปประชุมชาวบ้าน เพื่อชี้แจง และให้คำตอบ

เจ้าวารินแจ้งว่า ๑๑.๑๐ นาทีแล้วครับหลวงปู่ ได้เวลาฉันเพลแล้ว หลวงปู่จะฉันที่ไหน

ฉันหันมาถาม เสธ.อัครวัฒน์ ว่า ไปฉันที่บ้าน เสธ. ทันไหม เพราะเตรียมข้าวห่อมา

ผู้พันอัครวัฒน์ บอกว่า ทันครับ นิมนต์ไปฉันที่บ้านผมได้เลยครับ

เจ้าพงษ์รีบออกรถเพื่อเดินทางย้อนกลับไป…

พุทธะอิสระ