เมื่อว่าที่สังฆราชองค์ที่ ๒๐ กลายเป็นนักสะสม แล้วสังฆมณฑลควรจะทำตัวอย่างไร

ซึ่งมีไวยาวัจกรวัดปากน้ำออกมาให้ข้อมูลต่อเจ้าหน้าที่ พร้อมกับให้สัมภาษณ์แก่สื่อ ตอนหนึ่งว่า

“วัดมีเจตนาจะสะสมวัตถุโบราณเพื่อให้คนรุ่นหลังได้มาศึกษาเยี่ยมชมและได้เห็นรถเก่าแก่ ซึ่งรถที่กำลังอยู่ระหว่างถูกตรวจสอบเป็นรถยนต์เก่า ไม่ใช่รถหรูตามที่ถูกวิจารณ์ ยืนยันว่า สมเด็จฯ ได้มาจากการถวาย ไม่ได้ใช้เงินซื้อ และเป็นรถจดประกอบ มีเอกสารยืนยัน คือ สมุดจดทะเบียนใช้รถยนต์กับกรมการขนส่งทางบก ซึ่งได้มอบให้พนักงานสอบสวนนำไปตรวจสอบ สำหรับวัดคงรู้สึกอะไรไม่ได้ เพราะเป็นวัดต้องนิ่ง ประเด็นที่สำคัญขณะนี้คือ ถูกหรือผิด ก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ข้อเท็จจริง เมื่อผลออกมาอย่างไรก็พร้อมยอมรับ ส่วนรายละเอียดของผู้ที่ถวายรถรวมถึงขั้นตอนการนำเข้า ไม่ขอเปิดเผย แต่บอกได้เพียงว่ารถคันดังกล่าวนำเข้ามาตั้งแต่ปี ๒๕๕๔”

เพิ่งจะรู้นะว่า วัดนี้ที่มีคนจองกฐินตลอดจนถึง ๑๐๐ ปี ข้างหน้า เขาจึงมีเงินทองเหลือเฟือจึงสามารถซื้อรถหรู ของเก่า ของโบราณมาสะสม ทำพิพิธภัณฑ์ให้คนศึกษา

หรือมันจะถึงยุคที่วัดและนักบวชในวัดไม่สามารถมีธรรมใดๆ ให้ประชาชนเขามาศึกษาได้แล้ว ถึงต้องอาศัยศาสดารถหรูช่วยให้การศึกษา

อยากถามพวกนักบวชอาเสี่ยทั้งหลายว่า บวชเข้ามาเพื่อสะสมหรือไงเฮีย

หน้าที่ของนักบวชสมัยนี้ต้องสะสมทรัพย์สมบัติหรือยศถาบรรดาศักดิ์ใช่ไหม

ทำไม่ไม่คิดถึงความทุกข์ยากลำบากแร้นแค้นของชาวบ้าน ที่เขาให้ข้าวให้น้ำกินกันบ้างนะพวกอาเสี่ย

ไม่รู้หรือยังไงว่าทุกวันนี้ชาวบ้านเขาลำบาก อดอยากทุกยากกันขนาดไหน ทั้งร้อนทั้งแล้ง หรือแสร้งไม่รู้ หรือรู้แต่ธุระไม่ใช่

ฉันไม่อยากคิดเลยว่า หากสมเด็จอาเสี่ยนักสะสมของคนพวกนี้ ได้ขึ้นเป็นสังฆราช แล้วบรรดาภิกษุสงฆ์ในสังฆมณทลจะกลายเป็นอาเสี่ยนักสะสมไปด้วยหรือเปล่า

คิดแล้วทำให้รู้สึกสงสารพวกชาวบ้านที่เขาศรัทธา สู้อุตส่าห์หาเงินงกๆ ลำบากเลือดตาแทบกระเด็นนำมาให้บรรดานักบวชอาเสี่ย

แทนที่อาเสี่ยเหล่านี้จักนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสมณสารูป และเป็นประโยชน์ต่อสังคมพุทธศาสนา

แต่กลับเป็นการสร้างความมั่งคั่งร่ำรวย ให้บรรดาอาเสี่ยห่มเหลืองไปเสียนี่

นึกไม่ออกเลยว่า ชาวบ้านที่เขาให้ข้าวให้น้ำ ทรัพย์สินเงินทอง มาปรนเปรอพวกอาเสี่ยเหล่านี้ เขาจะได้อะไร

พุทธะอิสระ