มหาปรินิพพานสูตร (ตอนที่ ๘)
๗ กรกฎาคม ๒๕๖๗
ความเดิมตอนที่แล้วจบลงตรงที่ พระบรมศาสดาเสด็จไปยังโภคนครและทรงแสดงมหาประเทศ ๔ แก่หมู่ภิกษุสงฆ์ทั้งหลายดังนี้
๑. ในมหาประเทศทั้ง ๔ แม้จักอ้างว่าฟังมาจากพระโอษฐ์ แต่ถ้าเทียบเคียงกับพระธรรม พระวินัย แล้วไม่สอดคล้องกัน ถือว่าจำมาผิด
๒. แม้จะได้ยินมา ฟังมาจากปากของพระเถระผู้ทรงธรรม ทรงวินัย แต่ถ้าไม่สอดคล้องกับพระธรรม พระวินัย ก็ให้ถือว่า นั้นไม่ใช่คำสอนของพระบรมศาสดา
๓. แม้จะออกมาจากคณาจารย์ผู้มีวิชาอาคม เป็นพหูสูตร แต่ถ้าขัดแย้ง ไม่สอดคล้องกับพระธรรม พระวินัย ก็ให้ถือว่า นั่นไม่ใช่คำสอนของพระบรมศาสดา
๔. แม้จะอ้างว่านี่เป็นคำสอนของพระมหาเถระ พระอสีติมหาสาวก แต่ถ้าไม่สอดคล้องต่อพระธรรมวินัย ก็ให้ถือว่า นี่ไม่ใช่คำสอนของพระบรมศาสดา
มหาประเทศ ๔ เป็นหลักการในการปกครองของคณะสงฆ์ และใช้เป็นหลักในการตัดสินว่า ใครมีการกระทำ คำที่พูด สูตรที่คิด สอดคล้องกับพระธรรมวินัยหรือไม่สอดคล้อง
หากสอดคล้องก็ให้ดำรงรักษาไว้ แต่ถ้าไม่สอดคล้องก็ให้เปลี่ยนแปลงนิสัย แก้ไขพฤติกรรมนั้นๆ เสีย
พระผู้มีพระภาคประทับ ณ อานันทเจดีย์ในโภคนครนั้น ทรงกระทำธรรมีกถานี้แหละเป็นอันมากแก่พวกภิกษุว่า อย่างนี้ศีล อย่างนี้สมาธิ อย่างนี้ปัญญา สมาธิอันศีลอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่ ปัญญาอันสมาธิอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่ จิตอันปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะโดยชอบ คือ กามาสวะ ภวาสวะ อวิชชาสวะ ฯ
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในโภคนครตามความพอพระทัยแล้ว ตรัสเรียกท่านพระอานนท์มารับสั่งว่า ดูกรอานนท์ มาไปกันเถิด เราจักไปยังเมืองปาวา ท่านพระอานนท์ทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคแล้ว
ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ เสด็จถึงเมืองปาวา พระผู้มีพระภาคประทับ ณ อัมพวันของนายจุนทกัมมารบุตร ในเมืองปาวานั้น ฯ
ครั้งนั้น นายจุนทกัมมารบุตรได้สดับข่าวว่า พระผู้มีพระภาคเสด็จถึงเมืองปาวา ประทับอยู่ ณ อัมพวันของเราในเมืองปาวา จึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นนายจุนทกัมมารบุตรนั่งเรียบร้อยแล้ว พระผู้มีพระภาคทรงให้เห็นแจ้ง (ให้เห็นความจริงของโลกและหมู่สัตว์) ให้สมาทาน (ศีล) ให้อาจหาญ (ให้อาจหาญในความจริงนั้น) ให้รื่นเริงด้วยธรรมีกถา
ลำดับนั้น นายจุนทกัมมารบุตรอันพระผู้มีพระภาคให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน ให้อาจหาญ ให้รื่นเริงด้วยธรรมีกถาแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ จงทรงรับภัตของข้าพระองค์ เพื่อเสวยในวันพรุ่งนี้
พระผู้มีพระภาคทรงรับด้วยดุษณีภาพ ฯ
จบเอาไว้แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ
เจริญธรรม
พุทธะอิสระ
——————————————–
