วิถีแห่งนักสู้ (ตอนที่ ๑) ๑ มีนาคม ๒๕๖๔

เดินทางมาถึงศาลเวลา ๐๗.๒๐ น. เห็นลูกหลานหลายคนพร้อมทนายมายืนรออยู่หน้าศาลแล้ว

ยายประคองหรืออีอ้วน เขาได้จัดเตรียมอาหารขยะ (แฮมเบอร์เกอร์และโจ๊กมาถวายที่รถ) แต่ก็ยังไม่อยากฉัน

รับมาแล้วก็รื้อค้นดูว่า มีอะไรที่ฉันง่ายๆ รองท้อง เพราะต้องฉันยาแก้ประสาทอักเสบ และยาแก้ปวดจากการรักษารากฟัน

ศาลท่านนัดฟังคำพิพากษาเวลา ๙ โมงเช้า ฉันเข้าอาคารศาลเวลา ๐๘.๐๐ น. พอขึ้นบันไดไปชั้น ๗ พบคุณแซมดิน แห่งสันติอโศก ในห้องน้ำ พอเข้าสู่ห้องพิจารณาคดี ๗๐๔ เจ้าหน้าที่ถามว่า เป็นจำเลยที่เท่าไร ฉันแจ้งแก่เจ้าหน้าที่ว่า จำเลยที่ ๑๖ พร้อมเซ็นชื่อรับบัตรหมายเลข พอเข้ามาในห้องพิจารณา ได้พบกับ คุณถวิล จำเลยที่ ๒๓

เห็นว่ามีเวลา เลยออกเดินแผ่เมตตารอบๆ ห้อง พอแก้เมื่อยเพราะนั่งรถมาไกล

เวลาล่วงเลยไปถึง ๐๘.๓๐ น. เจ้าหน้าที่ศาลได้นำเอกสารมาให้เซ็น พอดี คุณไพบูลย์ นิติตะวัน คุณถวิล เปลี่ยนศรี พอมีเวลา เลยนั่งคุยกันว่า

คิดจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ที่บั่นทอนความมั่นคงของชาติอยู่ทุกวันนี้ คุณถวิลแจ้งให้ทราบว่า วุฒิสภาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ พยายามจะประชุมศึกษาหาแนวทางแก้ไข ป้องกัน ทำความเข้าใจกับเด็กและเยาวชนอยู่ตลอด

ฉันจึงได้เสนอท่านถวิล และคุณไพบูลย์ไปว่า

ต้องแยกให้ชัดว่า ความมั่นคงของรัฐ ความมั่นคงของเศรษฐกิจ ความมั่นคงของการศึกษา ความมั่นคงของศิลปวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี ต้องไม่เหมารวมกัน มันจะทำให้มองไม่เห็นปัญหาอย่างชัดเจน

ในมุมของฉัน ฉันมองว่าวิกฤตของชาติ ในเวลานี้ นอกจากความมั่นคงทางเศรษฐกิจแล้ว ยังมีความมั่นคงทางวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี และสิ่งที่เป็นปัญหาในเวลานี้คือ ความมั่นคงของการศึกษา และความมั่นคงของขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี ที่เยาวชนคนรุ่นใหม่ แทบจะไม่เข้าใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ยอมรับ และสุดท้ายยังจ้องจะล้มล้าง เพื่อต้องการสร้างขึ้นมาใหม่ ดังที่พวกเขาต้องการ โดยที่ปฏิเสธ เหยียบย่ำ ดูถูก วัฒนธรรม จารีต ขนบธรรมเนียม ที่บรรพบุรุษได้สั่งสม สร้างสรรค์ ประพฤติปฏิบัติมาอย่างช้านาน

อีกทั้งยังสามารถหล่อหลอม ยึดเหนี่ยวจิตใจให้คนในชาติอยู่ร่วมกันได้อย่างผาสุก งดงามมายาวนาน

ฉะนั้นสิ่งที่รัฐผู้มีหน้าที่ ควรจะเร่งป้องกัน แก้ไข คือ การศึกษาและเผยแพร่ ขยาย กระจาย ขนบธรรมเนียม จารีต ประเพณี เข้าไปสู่การศึกษาของชาติให้มากขึ้น

เพื่อให้ลูกไทยได้ซึมซับ รับรู้อย่างถูกต้อง จะได้รับรู้ถึงความงดงามในรากเหง้าของเผ่าไทย…

พุทธะอิสระ

————————————————-

Way of Fighter (Chapter 1)

March 1, 2021

February 24, 2021 is another day to be engraved on my bone. As a fighter for nation, religion, and monarchy, I departed the Onoi Temple, Nakhon Pathom province at 5:30 a.m. for the Criminal Court to hear the ruling on street rallies to oust the Yingluck Shinawatra government. Special public prosecutor office was the plaintiff.

I arrived at 7:20 a.m. and saw some disciples and lawyer waiting in front of the court.

Prakong or Auan prepared some junk food (hamburger and congee) for me to eat in the car.

I took them and looked up what I could easily digest. I just needed a little meal to settle my stomach because I had to take neuritis medicine and painkiller for my root canal treatment.

The court hearing was scheduled at 9 a.m. I arrived at the court’s building at 8 a.m. I walked upstairs to the 7th floor, I met Khun Samdin of The Santi Asoke in the restroom. When I entered the courtroom 704, an official asked me what was my defendant’s number. I told him I was the sixteenth defendant and signed my name to get a number card. Entering into the courtroom, I met Khun Thawin, the twenty-third defendant.

There was time left. So, I walked around the room and wished happiness to all creatures. It helped relieve stiffness after a long car ride.

Time passed by till 8:30 a.m. A court official brought me documents to sign. Khun Paiboon Nititawan and Khun Thawin Pliensri had free time. So, we sat together and talked what to do with the situation that undermined national security these days. Khun Thawin informed that the senate was not at ease and always tried to hold meetings and find solutions, prevent problems, and educate children and teenagers.

So, I proposed to Khun Thawin and Khun Paiboon that we had to clearly differentiate among national security, economic security, educational security, cultural and customs security. We must not combine them all together. Otherwise, we would not clearly see the problems.

In my view, the current national crisis is not only economic security, but also security of culture, tradition, and customs. What is problematic right now are educational and cultural security which the new generation hardly understands, does not pay attention or accept, and even try to eradicate. They want to build new culture they want. They refuse and look down on culture and tradition that ancestors have accumulated, created, and practiced for a long time.

It has shaped and held people’s minds together. This has made Thais peacefully live together for a long time.

As a result, the responsible government agencies must speed up integrating Thai’s culture and tradition into national education.

So that young Thais will correctly absorb and appreciate the beauty of Thai heritage.

Buddha Isara