บทความ
ลงพื้นที่ ทำดีเพื่อพ่อกันอีกที ตอนที่ ๑๐
๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๘
เช้ามืดของวันอังคารที่ ๑๕ ธ.ค. เวลาตี ๕ ครึ่ง เจ้าพงษ์ลูกชายเจ้าของอู่ซ่อมมอเตอร์ไซค์ข้างวัด และเจ้าเฟิร์ส มารับไปสนามบินดอนเมือง เพื่อขึ้นเครื่องบินเดินทางไปเชียงใหม่
ถึงสนามบินเวลา ๗ โมงครึ่ง มีหมวดเม้าท์ ชูใจเลขามูลนิธิ และเจ้าเขม มารอรับที่หน้าอาคารสนามบิน
งานนี้เจ้าเฟิร์สมิได้ตามไปด้วย เพราะเห็นมันกังวลเกี่ยวกับเรื่องเมีย เรื่องตกแต่งบ้านใหม่ เลยให้มันหยุดพักเพื่อทำภารกิจของมันให้แล้วเสร็จ อีกทั้งมันต้องตะลอนตะลอนเดินทางไปกับฉันตลอด เลยให้มันได้พักบ้าง
เจ้าเขมเลยต้องมารับหน้าที่ดูแลเดินทางไปกับฉัน
ส่วนผู้กองกุด ดาบแจ้ ดาบสุรางค์ เจ้าวาริน และคนอื่นๆ เดินทางไปรอฉันอยู่ที่สนามบินเชียงใหม่
ขณะที่นั่งอยู่บนรถได้คิดว่า เรานี่มันก็มีบุญกับเขาเหมือนกันนะ ไม่มีรถ ไม่มีเงิน ไม่มีสมบัติ แต่เวลาจะเดินทางไปไหนๆ ขอเพียงเอ่ยปาก หรือพวกลูกหลานรู้เข้า มันจะนำรถมารับ มาคอยขับรถรับใช้ ถึงแม้มันจะทำงานอยู่ หรือติดภาระกิจใดๆ มันก็ยังสู้อุตส่าห์สละเวลานำรถมารับ
คิดแล้วก็ให้ภาคภูมิใจ ในความเป็นคนจนผู้ยิ่งใหญ่ของตัวเองเสียจริงๆ
พอลงจากเครื่องบิน เจ้าหน้าที่ภาคพื้นของการบินไทย ที่ลูกเขาเคยมาบวชเณรภาคฤดูร้อนที่วัด มายืนรอรับอยู่หน้าประตูเครื่องบิน
เดินมาพ้นจากห้องพักผู้โดยสาร ผู้พันอัครวัฒน์ วุฒิเดชโชติโภคิน และลูกน้อง มายืนรอรับอยู่ที่ห้องเช๊คสัมภาระ เดินจากห้องเช๊ครับสัมภาระ ก็ไปเจอหน้า บวมๆ แหลมๆ สะเหล่อๆ ของหมวดกุด ดาบแจ้ และดาบสุรางค์ พร้อมมอญวาริน และเจ้านุ
ฉันรีบเดินขึ้นรถ ที่เจ้าเมฆขับมารอรับ โดยมี เสธ ตามมาส่งพร้อมแจ้งคนขับรถว่าให้ขับตามรถ เสธ ไป จะพาไปบ้านเพื่อฉันเพล ที่จริงฉันรู้สึกเกรงใจผู้พันและครอบครัว เพราะพวกเราไปรับกันหลายคน ตั้งใจว่าจะไปหากินกันตามร้านค้าข้างทาง
แต่ผู้พันกลับยืนยันว่า ไม่เป็นการรบกวนหรอกครับ เป็นบุญของผมและครอบครัวมากกว่า ที่ได้มีโอกาสต้อนรับและถวายอาหารหลวงปู่
๑๑ โมง ๑๕ นาที รถวิ่งมาถึงบ้านพักท่านผู้พัน ดูโอ่โถงใหญ่โต และมีมูลค่ายิ่ง เพราะเป็นเรือนไม้สักทั้งหลัง
ลูกชายคนเดียวของผู้พัน ออกมาต้อนรับถึงหน้าบ้าน พาฉันเข้าไปนั่งห้องรับแขก ต่อมาภรรยาและญาติของผู้พัน ก็ต่างพากันทยอยมากราบ พร้อมนิมนต์ให้ฉันเพลในห้องกินอาหาร
ฉันจึงถามภรรยาของผู้พันว่า แล้วพวกคณะที่ตามฉันมาหล่ะ เขามีอาหารกินด้วยไหม
ภรรยาผู้พันผู้ใจดีตอบว่า ลูกเตรียมข้าวเหนียวไก่ย่าง ส้มตำ เอาไว้ต้อนรับอยู่อีกห้องหนึ่งแล้ว
ส่วนของหลวงปู่ ลูกเตรียมอาหารที่รสไม่จัดเอาไว้ถวายค่ะ
พอฉันเสร็จ พวกเราจึงขอตัวเดินทางไปพื้นที่หมู่บ้านเมืองกื้ด ตำบลกื้ดช้าง อ.แม่แตง เพื่อประชุมชาวบ้าน ที่พวกเขาขอให้ฉันไปช่วยขุดลอกสระหนองป่าช้า และสระหนองบัวของหมู่บ้าน เพื่อกักเก็บน้ำเอาไว้ทำการเกษตร…
พุทธะอิสระ