เต็นท์หมายเลข ๙ กลายเป็นคลังเบิกของของแต่ละเต็นท์

ท่านคะมีน้ำมันพืชไหม ที่เต็นท์ดิฉันผัดหมี่โคราช พอดีน้ำมันพืชหมด

ท่านคะมีหมี่ไหม พอดีที่เต็นท์เตรียมเครื่องหมี่ผัดซีอิ๊วเอาไว้ หมี่หมดพอดีค่ะ

ท่านครับมีซอสปรุงรสบ้างไหม ที่เต็นท์ทำไข่เจียว ซอสหมดพอดี
ท่านครับมีถ้วยกระดาษใส่อาหารไหม ที่เต็นท์ทำก๋วยเตี๋ยวน้ำ ถ้วยหมดพอดี ขอยืมซัก ๕๐๐ ใบ

ท่านครับมีช้อนมากไหม ขอยืมช้อนพลาสติกตักอาหารหน่อย ช้อนที่เตรียมมาหมดพอดีครับ

ท่านคะมีน้ำตาลทรายซัก ๕ กิโลไหม ทำฟักทองแกงบวช น้ำตาลทรายไม่พอ

ท่านครับมีไข่ไหม พอดีที่เต็นท์ผมทำไข่เจียวราดข้าว ข้าวยังมีเหลืออยู่ ๑ หม้อ แต่ไข่หมด ขอยืมไข่ซัก ๕ แผง

ท่านคะมีซีอิ๊วดำซักขวดไหม เต็นท์ดิฉันกำลังผัดซีอิ๊ว พอดีซีอิ๊วดำหมดพอดี

ท่านครับขอน้ำดื่มไปแจกที่เต็นท์ผมซักร้อยโหลนะครับ เต็นท์ผมไม่มีน้ำแจกให้คนที่มารับอาหารเลย

ท่านครับขอน้ำแข็ง ๒ กระสอบนะครับ เต็นท์ผมทำน้ำหวานแจก พอดีน้ำแข็งหมด

ท่านคะขอยืมกระเทียมซัก ๒ กิโล ที่เต็นท์จะผัดใบกระเพราพอดีกระเทียมไม่พอ มีใบกระเพราบ้างไหมคะ ใบกระเพราที่เต็นท์มีน้อย

ที่เขียนบรรยายมาให้ท่านทั้งหลายได้ทราบนี่ไม่ใช่มาทวงบุญคุณ หรือมาทวงของ

แต่เขียนมาให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของเต็นท์หมายเลข ๙ ว่า กลายเป็นคลังของท้องสนามหลวงไปโดยปริยายในงานของพ่อ

และไม่มีรายใดที่จะไม่ได้สิ่งที่เขาเข้ามาขอเลย

ต้องใช้คำว่าเขามาขอถึงจะถูก เพราะที่พวกเขาแต่ละเต็นท์มาพูดว่าขอยืม ฉันไม่เคยเห็นเขานำมาคืนเลย แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะนี่คืองานของพ่อ

ทุกคนมาทำดีเพื่อพ่อ ขาดนิดเหลือหน่อยต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เป็นบรรยากาศที่พ่ออยากเห็นมาตลอดชีวิตของพ่อ

ครอบครัวเต็นท์หมายเลข ๙ ของพวกเราจึงไม่เคยปฏิเสธในสิ่งที่พวกเรามีเลย

ยกเว้นเราไม่มีหรือมีไม่พอจะให้ เพราะเรากำลังต้องใช้อยู่เหมือนกัน แต่ก็น้อยมากที่พวกเราปฏิเสธไป

อย่างเช่นเมื่อวานมาขอยืมช้อน พอดีเจ้าหมูมันสั่งซื้อช้อนมาเท่ากับถ้วยกระดาษและเราก็กำลังใช้ใส่ข้าวต้ม หากเราให้ช้อนไป ถ้วยกระดาษของเราจะหาช้อนที่ไหนมาใช้ตักข้าวต้ม

เช่นนี้ฉันก็ต้องขออภัยต่อเขาและบอกว่า เราก็ต้องใช้อยู่เช่นกัน
ที่เต็นท์หมายเลข ๙ ของพวกเรามีทุกอย่างครบจนสามารถหยิบยื่นไปเจือจางกับเต็นท์อื่นๆ ได้ ก็เพราะฉันจะสั่งของเผื่อให้เหลือดีกว่าขาด

ยิ่งเห็นพี่น้องเต็นท์อื่นๆ เดินมาขอหยิบยืมของในเต็นท์เรา ฉันก็ยิ่งต้องตระเตรียมสิ่งของเพิ่มให้พร้อมที่จะให้บริการแก่พวกเขาตามกำลังและความจำเป็น

เห็นเต็นท์หมายเลข ๙ ของพวกเรากลายเป็นที่พึ่งของเต็นท์อื่นๆ และกองอำนวยการพร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจทหารที่มาทำงานในท้องสนามหลวงได้

ฉันกลับรู้สึกภูมิใจ มีความสุขที่ได้ให้ในงานของพ่อ เพราะฉันตั้งปณิธานเอาไว้ในคืนวันที่พ่อสวรรคตว่า งานพระศพของพ่อ แขกทุกคนที่มาจะต้องอิ่ม ไม่อดอยาก

รวมทั้งพี่น้องไทยทุกคนที่มาช่วยงานหากฉันสามารถเป็นที่พึ่งแก่พวกเขาได้ ฉันก็จะช่วยให้เต็มความสามารถ

ด้วยเหตุนี้เต็นท์หมายเลข ๙ ก็เลยกลายเป็นคลังของท้องสนามหลวงไปโดยปริยาย

พุทธะอิสระ