บทความ
ขอร้องเถิดพี่น้อง ช่วยๆ กันอ่านหน่อย
๕ ธันวาคม ๒๕๕๘
อ่านแล้วคิดกันอย่างไร
อยากขอถามนักบวชผู้เขียนจดหมายมาหาฉันกลับไปว่า
พวกท่านบวชกันเข้ามาเพื่ออะไรกันแน่
พวกท่านหลงลืมอะไรไปกันหรือเปล่า
ภาระในการปลดเปลื้องของพวกท่านมันสูญหายไปไหนหมด
ถามจริงเถิด หากชีวิตของนักบวชอย่างพวกท่านไม่มียศถาบรรดาศักดิ์มันจะล้มประดาตายกันเลยใช่ไหม
พวกท่านเคยได้ยินบทกลอนคำสอนนี้หรือไม่
ยศและลาภหาบไปไม่ได้แน่
มีเพียงแต่ต้นทุนบุญกุศล
ทรัพย์สมบัติทิ้งไว้ให้ปวงชน
แม้ร่างตนเขายังเอาไปเผาไฟ
เมื่อเจ้ามามีอะไรมาด้วยเจ้า
เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน
เจ้ามามือเปล่าเจ้าจะเอาอะไรไป เจ้าก็ไปมือเปล่าเหมือนเจ้ามา
อ่านแล้วรู้สึกอยากไรบ้าง พอจะชำแรกแทรกซึมเข้าไปหัวจิตหัวใจของพวกท่านกันบ้างไหม
ส่วนเรื่องวิ่งเต้นซื้อขายตำแหน่ง คนภายนอกสังฆมณฑลคิดว่านักบวชแต่ละคนที่ได้ยศถาบรรดาศักดิ์มาล้วนแล้วแต่มีคุณงามความดี เป็นบุญบารมีของแต่ละคน
แม้การพระราชทานสมณศักดิ์จะเป็นพระราชอำนาจก็ตามที แต่ใครจะกล้าปฏิเสธว่า
การนำรายชื่อขึ้นทูลเกล้าถวายให้ทรงลงพระปรมาภิไธยแต่งตั้งนั้นเป็นอำนาจของมหาเถรสมาคม
นักบวชคนใดหากมีพวกพ้องเป็นกรรมการมหาเถรสมาคมและมีเงินจ่ายจะเป็นตำแหน่งอะไร สมณศักดิ์ชั้นไหน คงได้ไม่ยาก
ขอเพียงยอมจ่ายหนัก ลิ้นยาว เลียเก่ง ความก้าวหน้าในเส้นทางแห่งอำนาจ ยศถาบรรดาศักดิ์ ลาภสักการะ ย่อมได้มาโดยง่ายดาย
เพราะเหตุนี้ไง พุทธะอิสระถึงได้ลาออกจากทุกตำแหน่ง มีชีวิตอยู่เป็นนักบวชลูกวัด สบายใจ เบากาย ทำอะไรเพื่อประโยชน์ชาติ ศาสนา และสถาบันพระมหากษัตริย์ได้ตั้งมากมาย ชนิดที่นักบวชผู้มุ่งหวังยศศักดิ์ไม่กล้าที่จะทำ
ต้องถือเป็นความโชคดี เป็นสิริมงคลของชีวิตฉัน ที่ฉันคิดถูกทุกวันนี้ฉันรู้สึกภาคภูมิใจที่ใช้ลมหายใจที่มี สร้างผลกำไรให้แก่สังคมโลกได้มากมาย
แล้วทำไมพวกท่าน ไม่รู้จักคิดเพื่อจะให้เช่นนี้กันบ้าง
ฉันล่ะไม่เข้าใจว่านักบวชปัจจุบันอย่างพวกท่านเขามีชีวิตอยู่กันเพื่ออะไร
พุทธะอิสระ
