บทความ
ลงพื้นที่ ทำดีเพื่อพ่อกันอีกที ตอนที่ ๑๕
๒๓ มกราคม ๒๕๕๙
พักรบขอลาไปพบชาวบ้านเพื่อขุดสระแก้ปัญหาภัยแล้งก่อนนะ
เช้าวันอังคารที่ ๑๒ ม.ค. เวลา ๗ โมงเช้า เจ้าพวกลูกชายเจ้าของอู่รถข้างวัด นำรถตู้ของเจ้ายูกรรมาธิการคมนาคมมารับเพื่อออกเดินทางลงพื้นที่
ทั้งที่ร่างกายฉันไม่ค่อยจะดีนัก ไม่รู้เป็นเช่นไร พอเข้ากรุงเทพฯทีไร ต้องมีอาการป่วยไข้ทุกที
ตั้งแต่เมื่อวานนี้หลังจากกลับมาจากยื่นหนังสือกับท่านปนัดดา เริ่มรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเป็นไข้ ปวดเมื่อยเนื้อตัว
นั่งรถมาถึงสุพรรณ มุ่งสู่ชัยนาท นครสวรรค์ จึงสั่งให้เจ้าเฟิร์สโทรหาท่านผู้พิพากษาผู้คุ้นเคย เพื่อถามถึงข้อกฎหมายที่มีข้อสงสัย
ท่านผู้พิพากษา ท่านเมตตาตอบปัญหาที่สงสัยให้กระจ่าง
ช่วงหนึ่งของการสนทนา
ท่านผู้พิพากษาได้กล่าวว่า ผมอยากจะโทรไปหาหลวงปู่พอดี เคยโทรไปหา เจ้าเฟิร์สแจ้งว่า หลวงปู่กำลังฉันเพลอยู่ เลยไม่ได้โทร
ฉันจึงถามว่า คุณต้องการคุยอะไรกับฉันหรือ ถึงได้โทรหา
ท่านผู้พิพากษาตอบว่า
ผมได้อ่านบทความที่หลวงปู่เขียนเรื่อง ใครจะชอบก็ชั่ง ใครจะชังก็เชิญ ฉันก็ยังจะทำในสิ่งที่ตั้งใจ หากเห็นว่าเป็นประโยชน์ต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ แม้ต้องตายก็จะทำ
ท่านผู้พิพากษาพูดว่า ผมอ่านบทความของหลวงปู่แล้ว ทำให้รู้สึกถึงความจริงใจ ตั้งใจ เสียสละทั้งกายใจเพื่อความถูกต้อง ชอบธรรม
แต่สิ่งที่หลวงปู่ทำ หลวงปู่ได้เขียนสารภาพว่า ทั้งหมดนี้แม้รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ถูกต้องตามธรรมเนียมปฏิบัติเป็นโลกวัชชะ
ถ้าหากว่าจะทำเป็นใจแข็งเฉยดูดาย ไม่ใช้ใจ แม้เห็นคนกำลังจะจมน้ำตาย
หลวงปู่เขียนว่า ฉันไม่รู้ว่านักบวชคนอื่นเขาจะคิดอย่างไร แต่สำหรับฉันแล้ว คงจะยอมทนอยู่ไม่ได้ ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อหาวิธีช่วยให้เขารอด แม้คนที่ช่วยจะเป็นผู้หญิง ช่วยแล้วเราต้องเป็นอาบัติ ก็ตามที
ท่านผู้พิพากษาพูดต่อว่า ผมอ่านมาถึงตอนนี้ทำให้ผมเข้าใจวิธีคิดของหลวงปู่เลยว่า
หลวงปู่ไม่ใช่พระที่ปรารถนา สาวกภูมิถึงพระอรหันตภูมิ ซึ่งในประเทศไทย เขามีวิธีคิดว่า
บวชเข้ามาเพื่อปรารถนา สาวกภูมิหรืออรหันต์
ซึ่งแตกต่างจากหลวงปู่ อย่างสิ้นเชิง
หลวงปู่อธิษฐานปรารถนาพุทธภูมิ ต้องการเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต เป็นพวกอนาคตพุทธ
แล้วทำไมหลวงปู่ไม่บอก ไม่สอน ไม่ชี้แจงให้สังคมและพวกเขาเข้าใจ เขาจะได้ไม่เข้าใจผิด เขาจะได้รู้ว่า
สิ่งที่หลวงปู่ทำเป็นวิถีแห่งการบำเพ็ญบารมี สะสมอบรมโพธิธรรม
ฉันฟังท่านผู้พิพากษาปรารภด้วยความห่วงใย จึงกล่าวว่า
ท่านผู้พิพากษา ทำไมฉันต้องบอก ต้องอธิบายให้พวกเขาเข้าใจฉัน แล้วมันจะเป็นการบำเพ็ญบารมีได้อย่างไร
การบำเพ็ญบารมีของฉันคือการทำสิ่งที่ยากให้กลายเป็นง่าย สิ่งที่ลำบากให้กลายเป็นผ่อนคลาย
เช่นนี้จึงเรียกว่า การบำเพ็ญบารมี
หากการบำเพ็ญบารมีมันง่ายดายเช่นนั้น พระพุทธเจ้าคงจะเต็มเมืองไปหมดแล้ว
หากทุกอย่างมันง่ายดายทำอะไรสบายๆ เหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ เป็นทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจะบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี และอุเบกขาบารมี บารมีทั้ง ๑๐ ทัศ จะเกิดขึ้นได้อย่างไร
ในมุมกลับกันหากบารมีทั้ง ๑๐ ทัศ ทำด้วยความยากลำบาก ในแต่ละบารมีกลับทำให้บารมีนั้นๆ แกร่งกล้า ตั้งมั่น องอาจสง่างามด้วยซ้ำไป
เช่นนี้ ยิ่งมีอุปสรรค มีปัญหา มีคนด่า คนไม่เข้าใจในการทำดีของเรามากเท่าไหร่
หากดีนั้นเป็นดีจริง ดีที่มีประโยชน์ต่อส่วนรวมและสรรพสัตว์ แม้สรรพสัตว์เหล่านั้นจักถ่มถุย ดุด่า แต่มิอาจทำให้ฉันหยุดทำดีได้ เช่นนี้ฉันจึงเขียนว่า ใครจะชมก็เชิญ จะด่าก็ชั่ง ขอให้ฉันเป็นที่พึ่งของผู้อื่นได้ แม้ต้องตายฉันก็ถือว่านั้นเป็นการสร้างบารมี
ทีนี้คุณเข้าใจหรือยังท่านผู้พิพากษา
ท่านผู้พิพากษา ตอบมาทางโทรศัพท์ว่า ผมเข้าใจแล้วครับ แต่ยังไงผมก็ยังห่วงหลวงปู่อยู่ดี มันไม่ง่ายเลยที่คนทำดีแล้วต้องทนโดนด่า
ฉันจึงตอบท่านผู้พิพากษาว่า ทำไมต้องทน หากเรารักที่จะทำแล้วจะไปทนทำไม
ฉันเชื่อในทศบารมีของพระผู้มีพระภาคเจ้า
พักเอาไว้แค่นี้ก่อนนะท่านผู้พิพากษา ตอนนี้มีสายเข้า ไม่รู้ว่าใครโทรมา…
พุทธะอิสระ
