แม้จะเป็นสาวกของพระพุทธเจ้า แต่ก็ยังเป็นลูกของแม่

เหตุเพราะช่วงเช้าที่ฉันออกบิณฑบาต ได้สังเกตเห็นอากัปกิริยาของแม่ ที่จะมีอาการหลงลืม ต้องมีคนคอยกำกับบอกบทอยู่ข้าง ๆ อีกทั้งตาของแม่ก็เริ่มมองไม่เห็นแล้ว

ฉันสังเกตเห็นแม่ตักข้าวใส่บาตรอย่างผิด ๆ ถูก ๆ เพราะท่านมองไม่เห็นบาตร

ยิ่งเห็นแม่มีอาการหลง ๆ ลืม ๆ ทำให้ฉันรู้สึกกังวล กลัวว่าแม่จะขาดสติ เมื่อถึงจิตสุดท้าย

ฉันจึงขออนุญาตคณะสงฆ์ว่า จะนำแม่เจริญมนต์ทำวัตรทุกเย็น เพราะแม่ไม่สามารถมาร่วมเจริญมนต์กับพระในโบสถ์ได้

เนื่องจากแม่จะนอนแต่หัวค่ำตอน ๑ ทุ่มตรง แม่ก็จะง่วงนอนแล้ว
แต่คณะสงฆ์กว่าจะเลิกเจริญมนต์ก็ปาเข้าไปถึง ๒-๓ ทุ่ม แม่คงทนไม่ไหว

อีกทั้งช่วงนี้เป็นฤดูฝน จะมีฝนตกเกือบทุกเย็น

แม่จะมีอาการแพ้อากาศ ปอดชื้นได้ง่าย และหลงลืมบทสวด ทั้งยังมองไม่เห็นตัวหนังสือ

ฉันจึงขออนุญาตคณะสงฆ์นำแม่เจริญมนต์ทุกเย็นในที่พักของแม่ ซึ่งก็มีเด็ก ๆ ผู้ชายคอยอยู่เป็นเพื่อน

ด้วยหวังว่า จะนำพาให้แม่มีสติในขณะที่มีชีวิต และเมื่อถึงจิตสุดท้าย แม่จะได้ไม่ต้องไปเกิดในทุคติ

เท่านี้ก็ถือว่า ฉันได้ทำหน้าที่ของลูกที่ดีของแม่แล้ว

พุทธะอิสระ