หรือว่าคาถาเหล่านี้ มันจะทำให้ธมฺมชโยรอดได้จริง

สิ่งที่เคยคิดคาดหวังว่า มาตรา ๗ น่าจะช่วยพลิกสถานการณ์ได้หากได้เป็นสังฆราช

แต่สุดท้าย กลับกลายเป็นหอกย้อนกลับมาทิ่มแทงให้เจ็บหนักขึ้น

ยิ่งเห็นฝ่ายตรงข้ามรุกไล่ ถลุง ทั้งหมัด ศอก เข่า เขย่าบัลลังก์ จนแทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้

ยิ่งรู้สึกหวั่นหวาด สะดุ้งผวา ลนลาน เหงื่อแตก

ที่จะหวังพึ่งพลรบจีวรแดงที่มาแรง แต่ก็ถูกเตะสกัดขาหน้าทิ่ม

พอจะพึ่งพา มือรับจ้างจากโลกโซเซียล ก็ท่องย้ำแต่เฉพาะเรื่องที่จำมา

ตอนนี้เลยมาอาศัยบริการลิ่วล้อสำนักพุทธ แต่ดันมาหลุดปล่อยไก่จนเพลี่ยงพล้ำ ร่ำๆ ว่าจะโดนมาตรา ๑๕๗ กันทั่วหน้า

เลยหันมาใช้บทสวดใหม่ ซึ่งคิดว่าน่าจะกลบเกลื่อนบาดแผลลึกที่เข้าไปถึงแกนกระดูกได้บ้าง แต่มิรู้ว่าจะได้ผลหรือไม่

คำสวดที่คนพวกนี้ช่วยกันสวด ช่วยกันท่องอยู่ในเวลานี้ คือ

รถหรูไม่ใช่ของสมเด็จช่วง สมเด็จช่วงไม่มีส่วนรู้เห็น

เรื่องมันเกิดขึ้นนานมาแล้ว มันจบไปแล้ว

พระลิขิต ไม่ถูกต้องตามหลักธรรมวินัย

พระลิขิต ผิดกฎหมาย

ภิกษุ คนละนิกายไม่สามารถโจทย์ภิกษุนิกายอื่นได้

นานาสังวาส

และคาถาสุดท้าย ที่ลิ่วล้อสำนักพุทธออกมาท่องเป็นนกแก้วนกขุนทองคือ

เรื่องธรรมกายมันจบไปตั้งแต่ศาลชั้นต้นแล้ว

คิดว่ากว่าจะจบเรื่องนี้ คนพวกนี้คงจะมีคาถาท่องจำหลายร้อยบทแน่เลย

เห็นแล้วอนาถจัง

พุทธะอิสระ