มหาปรินิพพานสูตร (ตอนที่ ๑๓)
๒๒ กรกฎาคม ๒๕๖๗
ความเดิมตอนที่แล้วจบลงตรงที่ พระบรมศาสดาทรงตอบคำถามพระอานนท์ถึงอาการของพวกเทวดา เมื่อรับรู้ว่า องค์พระสุคตเจ้าจักทรงปรินิพพานในวันนี้แล้ว พวกเขาจักมีอาการเป็นอย่างไร และกระทำไว้ในใจ เป็นไฉน
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อก่อน พวกภิกษุผู้อยู่จำพรรษาในทิศทั้งหลายย่อมมาเพื่อเฝ้าพระตถาคต พวกข้าพระองค์ก็ยังได้เห็น ได้เข้าไปนั่งใกล้ภิกษุเหล่านั้นอันเป็นผู้ยังให้เจริญใจ
มาบัดนี้พระผู้มีพระภาคจักล่วงไปแล้ว พวกข้าพระองค์จักไม่ได้เห็น ไม่ได้เข้าไปนั่งใกล้กับพวกภิกษุผู้ยังให้เจริญใจแต่ที่ไหน
ดูกรอานนท์ สังเวชนียสถาน ๔ แห่งเหล่านี้ เป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธา สังเวชนียสถาน ๔ แห่ง เป็นไฉน คือ
๑. สังเวชนียสถานอันเป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธาด้วยการมาตามระลึกว่า พระตถาคตประสูติในที่นี้ ฯ
๒. สังเวชนียสถานอันเป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธาด้วยการมาตามระลึกว่า พระตถาคตตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณในที่นี้ ฯ
๓. สังเวชนียสถานอันเป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธาด้วยการมาตามระลึกว่า พระตถาคตทรงยังอนุตตรธรรมจักรให้เป็นไปในที่นี้ ฯ
๔. สังเวชนียสถานอันเป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธาด้วยการมาตามระลึกว่า พระตถาคตเสด็จปรินิพพานแล้วด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ในที่นี้สังเวชนียสถาน ๔ แห่งนี้แล เป็นที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธา ฯ
ดูกรอานนท์ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา จักมาด้วยความเชื่อว่าพระตถาคตประสูติ ณ ที่นี้ก็ดีด้วย
พระตถาคตตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณในที่นี้ก็ดีด้วย
พระตถาคตทรงยังอนุตรธรรมจักรให้เป็นไปในที่นี้ก็ดีด้วย
พระตถาคตเสด็จปรินิพพานแล้วด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุในที่นี้ก็ดีด้วย
ก็ชนเหล่าใดเหล่าหนึ่ง เที่ยวจาริกไปยังเจดีย์ มีจิตเลื่อมใสแล้ว จักทำกาละลง ชนเหล่านั้นทั้งหมดเมื่อตายลงจักเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ฯ
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์จะพึงปฏิบัติในมาตุคามอย่างไรพระพุทธเจ้าข้า
ดีที่สุด คือ การไม่เห็น อานนท์ ฯ
ข้าแต่พระผู้มีพระภาค เมื่อการเห็นมีอยู่ จะพึงปฏิบัติอย่างไร ฯ
เช่นนั้นก็ไม่พึงเจรจา อานนท์ ฯ
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อต้องเจรจา จะพึงปฏิบัติอย่างไร ฯ
เช่นนั้นจงพึงตั้งสติไว้ให้มั่นภายในกายตน อานนท์ ฯ
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์ จะพึงปฏิบัติในพระสรีระของพระตถาคตอย่างไร ฯ
ดูกรอานนท์ พวกเธอจงอย่าขวนขวาย เพื่อบูชาสรีระตถาคตเลย จงสืบต่อตั้งมั่นอยู่ในพระธรรมวินัย เพื่อยังประโยชน์ของตนๆ เถิด
จงเป็นผู้ไม่ประมาทในประโยชน์ของตนๆ และประโยชน์ท่านด้วยความเพียร มีตนอันเข้าถึงประโยชน์ทั้ง ๒ อันสมบูรณ์อยู่เถิด
กษัตริย์ผู้เป็นบัณฑิตก็ดี พราหมณ์ผู้เป็นบัณฑิตก็ดี คฤหบดีผู้เป็นบัณฑิตก็ดี ผู้เลื่อมใสยิ่งในตถาคตมีอยู่ เขาทั้งหลายจักกระทำการบูชาสรีระตถาคตกันเองเถิด
จบไว้แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ
เจริญธรรม
พุทธะอิสระ
——————————————–
